تحریر نو - واکنش یک تئاتری به "میلاد یک رویا"

تینو صالحی به تماشای نمایش "میلاد یک رؤیا" به کارگردانی الهه پورجمشید نشست.

تینو صالحی به تماشای نمایش "میلاد یک رؤیا" به کارگردانی الهه پورجمشید نشست.

به گزارش تحریرنو، این بازیگر و کارگردان تئاتر پس از تماشای نمایش "میلاد یک رویا" در خانۀ نمایش ادارۀ تئاتر تهران با اشاره به این که متن این اثری، متنی خوب بوده است که می توان با آن ارتباط برقرار کرد به ایسنا گفت: دوستان جوان این گروه در ادارۀ تئاتر تمام تلاش خود را برای ارائۀ یک اثر با کیفیت به کار گرفته‌اند تا کاری کوچک و جمع و جور را به روی صحنه ببرند و همین امر مایۀ امیدواری است که این عزیزان بتوانند آثار بزرگی را در آینده به نمایش بگذارند.

وی که مدت‌ها به عنوان دستیار اول کارگردانانی چون قطب الدین صادقی و امیر دژاکام فعالیت کرده است، ضمن تقدیر از تلاش‌های صورت گرفته در این گروه، افزود: امیدوارم در آینده کارهای بهتر، بزرگ‌تر و محکم‌تری از این گروه شاهد باشم و حتما این اتفاق خواهد افتاد.

بازیگر نقش اول نمایش "شاخه نبات"، در بخشی دیگر از این گفتگو با اشاره به این که جذب مخاطب تئاتر به نیاز مخاطب تئاتر برمی‌گردد، ادامه داد: اگر امروز مخاطب نمایش کمدی بیشتر از ژانرهای دیگر است به این دلیل است که جامعۀ امروز به کمدی بیشتر از ژانرهای دیگر نیاز دارد.

صالحی در همین راستا با اشاره به اینکه موضوع جاری در نمایش "میلاد یک رویا" از زندگی روزمرۀ آدم‌ها دور نیست، گفت: موضوعاتی که قرار است روی صحنه تئاتر در مقابل چشمان مخاطب به نمایش درآیند، می‌بایست با نیازهای مخاطب تطبیق داده شوند و اگر این اتفاق بیفتد، به یقین مخاطب تئاتر با این موضوعات ارتباط خوبی برقرار خواهد کرد، حال می‌تواند این موضوع سیاسی و یا روانشناسی باشد و یا هر موضوع دیگر.

وی ضمن ابراز ناخرسندی از این امر که تئاتر امروز ایران با نیازهای بسیاری دست و پنجه نرم می‌کند، یادآور شد: در تئاتر ایران، استعداد، خلاقیت و نیروی انسانی وجود دارد و مهم‌ترین مسأله‌ای که جای آن در تئاتر امروز خالی است، امکانات فنی و نظارت است.

کارگردان نمایش "آنتی آنتیگونه" با اذعان به این امر که امروز گروه‌های جوان بسیاری در تئاتر تشکل شده‌اند که متأسفانه بدون هیچ نظارتی در مسیری که خود می‌خواهند، فارغ از علم به درست یا غلط بودن آن گام بر می‌دارند و در هر زمان و مکانی اجرا می‌کنند، گفت: متأسفانه هیچ کس نیست که گروه‌های جوان را راهنمایی کند یا به آنها بگوید که مسیر را اشتباه می‌روید یا این که نمایش را با شرایطی که دارید روی صحنه نبرید و این امر یکی از مهم ترین موانع در برابر رشد جوانان در حوزۀ هنرهای نمایشی است.