تحریر نو - برای رسیدن به صبر، چاره ای جز شاعرانگی نیست

بهاره رهنما راه رسیدن به جامعه‌ای صبور و باگذشت را توسعه مراکز فرهنگی کشور خواند و افزود: زمانی که مراکز فرهنگی در شهرها و روستاها افزایش یابد، میزان خشم و بی‌طاقتی در میان مردم و به ویژه جوانان کاهش پیدا خواهد کرد.

تحریرنو: بهاره رهنما، بازیگر تاتر و سینما با اشاره به کاهش روحیه صبوری در جامعه، گفت: «این روزها خشونت در شهرهای بزرگ فراگیر شده است، از رانندگی گرفته تا رفتار بچه‌ها در مدارس خشم و پرخاش مشاهده می‌کنیم و هرچه در زمان جلوتر می‌رویم می‌بینیم که این خشونت بیشتر می‌شود. انگار این صفت یک بیماری مسری شده و روز به روز حالت پیش‌رونده پیدا می‌کند.»

او ادامه داد: هر راهکاری که در لحظه برای کاهش این خشم به کار می‌بریم، به صبر ختم نمی‌شود. بنابراین معتقدم که برای رسیدن به صبر، چاره‌ای جز شاعرانگی نیست؛ مسیری که راه به سوی رفع خشونت دارد.

این شاعر و بازیگر سینما در توضیح رفتار شاعرانگی گفت: «زمانی که مراکز فرهنگی در شهرها و روستاها افزایش یابد، میزان خشم و بی‌طاقتی در میان مردم و به ویژه جوانان کاهش می‌یابد. مطالعه، درک شعر و ادبیات، گسترش مراکز فرهنگی به صورت مستقیم بر رفتار جمعی مردم تاثیر دارد.

رهنما به ارتباط گفتگوهای خود با جوانان شهرها و روستاهای کشور اشاره کرد و گفت: من سفرهای زیادی به شهرهای مختلف داشته‌ام. در شهرهای کوچک با آنکه ترافیک و آلودگی هوا وجود ندارد اما بسیار شاهد نزاع جوان‌ها بودم. وقتی از آنها علت این رفتارها را جویا شدم متوجه نکته عمیقی شدم. جوانان سرگرمی ندارند، پس این درگیری‌ها به نوعی برای‌شان سرگرمی و مشغولیت ایجاد می‌کند.

این هنرمند مردمی گفت: استدعای عاجزانه من از مسئولان آن است که به فکر گسترش فضاهای فرهنگی، هنری و ورزشی برای جوانان باشند و اشتغال آنان را در راس تصمیم‌گیری‌های خود قرار دهند.

او افزود: تاثیر روانی فعالیت‌های فرهنگی بر رفتار جوان‌ها بویژه در شهرستان‌ها و روستاها بی‌نظیر است. سینما، تأتر، خانه‌های فرهنگ شهرستان‌ها حلقه مفقوده در بسیاری از شهرها و روستاهای ایران است. آنقدر جوان‌ها سرگرمی کم دارند که دعوا می‌کنند تا انرژی بالای وجود را تخلیه کنند از سوی دیگر نداشتن شغل درد دیگری است که جوانان جامعه ما را درگیر کرده است. همین امر باعث شده تا پتانسیل بالقوه و بالای آنها برای فعالیت و زندگی ثمربخش در عمل تبدیل به خشم و خشونت شود.

بهاره رهنما که خود یکی از بانیان بخشش در میان هنرمندان است، درمورد بخشش حکم قصاص گفت: بخشش کار راحتی نیست. بارها پیش آمده است که واسطه شده‌ام تا خانواده مقتول حکم بخشش از قصاص دهند اما در برخی موارد نیز هرگز به خودم اجازه نمی‌دهم به خانواده مقتول بگویم از خون فرزندش بگذرد چون خودم یک مادر هستم و می دانم که وقتی یک بچه زمین می‌خورد نیز مادر و پدرش حتی دوست ندارند به فرزندشان کوچکترین حرفی زده شود چه رسد که شخصی فرزندشان را به قتل برساند اما با این حال همیشه در مواردی که فردی زیر ۱۸ سال ناخواسته قتلی انجام داده پیش‌قدم می‌شوم.

او به توصیه‌های قرآنی در مورد بخشش اشاره کرد و گفت: در قرآن هرجا حکم قصاص گفته شده است کلمه بخشش هم در کنار آن آمده است. از آنجایی که تحصیلات دانشگاهی من حقوق است و با پرونده‌های متعددی روبه رو بوده‌ام، به عنوان یک مادر خواهش می‌کنم که مادری که خودش فرزندش را از دست داده، مانع از مرگ جوان دیگری شود زیرا گاهی شرایط بلوغ و جوانی و فشارهای این دوران باعث می‌شود تا فرد دچار جنون جوانی شود و ناخواسته دست به اقدامات جنون آمیز بزند.

رهنما افزود: از سوی دیگر گاهی نیز نوجوانان ناخواسته درگیر نزاع‌های خیابانی می شوند. شاید با بخشش ما جوان ناآگاهی که امروز تخطی کرده در آینده فرد موفقی برای جامعه شود.

این بازیگر تاتر علت جدایی بخشی از زوج‌های جوان را نداشتن صبر و گذشت عنوان کرد و گفت: مادربزرگم همیشه می‌گفت هر حرفی را که می‌خواهی بگویی ۷ بار در دهانت بچرخان و بعد بازگو کن. این صبر و تعقل که همیشه توصیه اول پیشینیان ما بود امروز در میان جوانان کمرنگ شده است. امروز می‌بینیم که زن و شوهرهای جوان پس از مدتی زندگی در اثر یک تصمیم و خشم آنی از هم جدا می‌شوند در حالی که اگر کمی صبورتر باشند زندگی آنها قوام می‌گیرد و ادامه می‌یابد.

او تصریح کرد: باز هم تاکید می‌کنم که بعد از فضای خانواده، این فضای جامعه است که افراد را به سمت ملایمت را پرخاشگری سوق می‌دهد. جوانان امروز در شرایط سخت ازدواج می‌کنند و با مشکلات متعددی در زندگی رو برو می‌شوند. وقتی جامعه پر از خشونت، گرانی، فقر و سایر مشکلات باشد، افراد جامعه به مرور کم طاقت‌تر و تحریک‌پذیر‌تر می‌شوند. بنابراین مسئولان فرهنگی و حکومتی می‌توانند با کاهش فشارهای اقتصادی، بیکاری و فقر، جامعه را سمت شرایط آرام‌تر و ایده‌آل‌تر سوق دهند.