تحریر نو - فرهاد آئیش: دوست دارم مکبث را اجرا کنم

فرهاد آئیش، دریافت‌کننده‌ی نشان سمندریان برای بازی در نقش سقراط، این روزها در فکر به صحنه بردن نمایش "مکبث" است.

فرهاد آئیش که با بازی در نقش سقراط درخشید و برگزیده جشن "شب بازیگر" شد و هم‌چنین نشان سمندریان را برای بازی در همین نقش دریافت کرد، این روزها در فکر به صحنه بردن نمایش "مکبث" است.

تحریرنو: فرهاد آئیش که اوایل هفته را در اختتامیه‌ی جشن اردی‌بهشت در کرمانشاه به‌سر می‌برد درباره‌ی فعالیت‌هایش در سال ۹۳ گفت: در ابتدا قرار است در سریالی به کارگردانی بهروز شعیبی بازی کنم که نقشی بسیار پر چالش است و شاید حتی پر چالش‌تر از نقش سقراطی که در تئاتر بازی کردم. اما یکی دو مرتبه صحبت از اجرای نمایش "مکبث" را داشته‌ام، اما به‌خاطر ترافیکی که برای اجراها هست، گذاشته‌ام هروقت نوبتم شد صدایم کنند. چون فکر می‌کنم نباید عجله داشته باشم.

او در ادامه با تایید این نکته که مکبثی که او اجرا خواهد کرد تا حدودی کمدی است هم‌چنین از نگارش دو نمایش‌نامه اقتباسی خبر داد و گفت: دو نمایش‌نامه اقتباسی دارم که برای مائده طهماسبی نوشته‌ام و خیلی هیجان دارم آن‌ها اجرا شود. قرار است خودم هم در آن‌ها بازی کنم.

او هم‌چنین درباره‌ی شیوه‌ی برخوردش با نقش‌ها به‌خصوص نقش پر چالشی مانند سقراط که در این مدت درخشش آن به چشم داوران جشن‌های مختلف آمده و او را در زمره‌ی برگزیدگان بازیگری سال ۹۲ قرار داده هم گفت: من در برخورد با نقش از کل به جزء می‌رسم. نقشی را که روی کاغذ نوشته شده می‌خوانم و سعی می‌کنم آن‌را در ضمیر ناخودآگاهم و در حافظه‌ی بشری‌ام جست‌وجو کنم. شکلی از آن کاراکتر را در وجود خودم پیدا می‌کنم و بعد خود را در آن غرق می‌کنم و می‌گذارم گاهی او سکان را دست بگیرد. البته نمی‌گویم صددرصد آن نقش را می‌شناسم. مثلا سقراط را. چون من خودم را هم به سختی می‌شناسم. بنابراین می‌گویم همه‌ی این‌ها یک بازی است. و این بازی کاری است که من از آن خوشم می‌آید.

آئیش هم‌چنین در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به حضورش در کرمانشاه و داوری چند جشنواره استانی به پتانسیلی که در تئاتر شهرستان وجود دارد اشاره کرد و گفت: من در جشنواره‌های استانی کارهای خیلی خوبی دیده‌ام و در جلساتی با بچه‌های شهرستانی حاضر بودم از جمله در همین کرمانشاه. به‌نظرم مشکلات مالی که گفته می‌شود مانع از رشد تئاتر شهرستان است را همه دارند و فکرهایی هم گویا برای این قضیه شده است اما به‌نظر می‌رسد یکی مشکل عدم هم‌آهنگی ارگان‌ها در شهرستان‌ها مشکل‌ساز است برای اجرای گروه‌ها و دیگر مشکلات مالی. من می‌گویم استعدادهای خوبی در شهرستان هست اما این استعدادها بالقوه است، چراکه کمیت، کیفیت می‌آورد و اجرا کردن است که باعث می‌شود گروه‌ها با سلایق مختلف رو‌به‌رو شوند و خود را محک بزنند یا تغییرات را در خودشان به‌وجود بیاورند.

او در پایان گفت: من فکر می‌کنم ایده برای رشد تئاتر شهرستان وجود دارد. مثلا این‌که اجرای کارهای تهران به شهرستان‌ها برود خیلی خوب است یا حتی اختصاص سالنی در تهران برای اجرای کارهای شهرستانی‌ها. به‌نظرم کسی هم نمی‌خواهد جلوی این ایده‌ها را بگیرد اما شاید مشکلات زیاد است که خیلی از این ایده‌ها اجرا نمی‌شود.