کوروش‌نیا در آستانه اجرای "آخرین نامه" مطرح کرد؛
نباید یک اثر نمایشی بعد از ۲۰ شب به بایگانی برود
2 آبان 1395 ساعت 13:54
مهرداد کوروش‌نیا که نمایش "آخرین نامه" را برای چهارمین‌بار در تهران به صحنه می‌برد و معتقد است که تولید یک محصول فرهنگی در تئاتر از صفر تا صد نباید بعد از ۲۰ شب به بایگانی سپرده شود.
مهرداد کوروش‌نیا که نمایش "آخرین نامه" را برای چهارمین‌بار در تهران به صحنه می‌برد و معتقد است که تولید یک محصول فرهنگی در تئاتر از صفر تا صد نباید بعد از ۲۰ شب به بایگانی سپرده شود.
به گزارش تحریرنو ؛ این نویسنده و کارگردان با بیان سختی ها و تلاش ها برای ایجاد یه اثر نمایشی یادآور شد: نمایش "آخرین نامه" اولین‌بار سال ۸۹ در اداره تئاتر اجرا شد و پس از آن در جشنواره فجر، تالار "سایه" تئاترشهر و چند شهرستان به صحنه رفت. زمستان سال ۹۳ هم در تئاتر "باران" اجرا شد که با توجه به استقبال خوبی که از آن در این سال‌ها صورت گرفت، تصمیم گرفتیم که این اثر را بازتولید کنیم.
کورش‌نیا با اشاره به اینکه "آخرین نامه" زمستان امسال در سالن تئاتر "پالیز" اجرا می‌شود، درباره انتخاب دوباره این اثر، جدا از استقبالی که از آن شده است، بیان کرد: با وجود اینکه متن آماده و خوبی برای اجرا دارم، اما واقعیت این است که شرایط اقتصادی حال حاضر تئاتر که ماهانه ۱۰۰ نمایش در آن تولید می‌شود به گونه‌ای است که تعداد تماشاگرها نسبت به تعداد صندلی‌ها در تهران کمتر است و به همین دلیل جذب تماشاگر و چرخش اقتصادی و تولید تئاتر جدید کاری سخت است.
او با اشاره به اینکه در همه جای دنیا کمپانی‌های تئاتر خصوصی در یک بازه زمانی مشخص تعداد آثار محدودی را تولید می‌کنند، اما آن‌ها را بارها و بارها در سالن‌ها و شهرهای مختلف اجرا می‌کنند، افزود: در حال حاضر تئاتر ایران نیز در حال گذار از تئاتر کاملا دولتی به تئاتر نیمه خصوصی و خصوصی است و از آنجا که هیچ منطقی در هیچ کجا نمی‌پذیرد که تمام هزینه‌ها و مسئولیت اجرای یک کار بر عهده یک گروه باشد، به نظر می‌رسد باید راه‌های دیگری را برای کار انتخاب کرد، چون در این شرایط سخت است که با وجود این همه مشکل فقط یک نمایش را ۲۰ شب روی صحنه ببریم.
کورش‌نیا با بیان اینکه این اتفاق به لحاظ اقتصادی هم صحیح نیست، گفت: تولید یک محصول فرهنگی در تئاتر از صفر تا صد، حداقل پنج تا شش ماه طول می‌کشد و نمی‌توان چنین سختی‌ای را تحمل کرد که بعد از ۲۰ شب یک اثر نمایشی به بایگانی سپرده شود. این در حالی است که اگر یک کالای فرهنگی خوب در حوزه تئاتر تولید شود، ظرفیت تماشاگران در همین شهر تهران در بهترین حالت حداقل ۱۰۰ هزار نفر است پس چرا یک نمایش باید در ۲۰ شب فقط پنج هزار نفر مخاطب داشته باشد و آن ۹۵ درصد دیگر فرصت دیدن کار را پیدا نکنند.
وی تأکید کرد: در نهایت این شرایط عاملی می‌شود که تولیدکنندگان آثار نمایشی کمتر به کیفیت فکر کنند و فقط به دنبال این باشند که با کمترین هزینه اثر خود را تولید و به صحنه ببرند و این اتفاق مثل نگاه تجربی، دانشجویی و کارگاهی است، در حالی که تئاترهای حرفه‌ای در دنیا به این شکل کار نمی‌کنند و تمرکز خود را روی کیفیت و جزئیات کار می‌گذارند.
کوروش‌نیا درباره نمایش "آخرین نامه" هم اظهار کرد: روزی که اولین‌بار این نمایش را تولید کردم اساسا به دنبال این بودم که با توجه به موضوع آن، کار پرتابل و قابل اجرا در سالن‌ها و شهرهای مختلف باشد. این نمایش درباره جنگ است و نگاهی طنز و گروتسک به این مقوله دارد.
به گفته وی؛ در این نمایش همانند اجراهای پیشین میثم نوروزی، نوید محمدزاده و پوریا رحیمی‌سام بازی می‌کنند و تغییرات نمایش هم ممکن است مانند گذشته بدون اضافه شدن هیچ دیالوگی فقط در مدت زمان نمایش باشد که در طول این چند اجرا از ۵۵ دقیقه به ۹۰ دقیقه در سال ۹۳ رسید و این تغییر تنها با بیشتر شدن ظرافت‌های کار که در اثر تمرین به دست آمده رخ داده است.
از دیگر عوامل اجرایی این نمایش عبارتند از، نویسنده و کارگردان: مهرداد کوروش‌نیا، طراح صحنه: آروند دشت‌آرای، آهنگساز: علی شهبازی، مدیر تولید: محمد قدس و دستیار کارگردان: حسین ایرجی.
کد مطلب: 8111
آدرس مطلب: http://tahrireno.ir/vdcc.sq4a2bqssla82.html