تحریر نو - تاثیر مستقيم اعتیاد پدر و مادر بر بزهکاری فرزندان

تاثیر مستقيم اعتیاد پدر و مادر بر بزهکاری فرزندان

چهره ماندگار روانشناس ايرانی گفت: اعتياد والدين تاثیر مستقيمی بر بزهكاری و رفتار ضد اجتماعی فرزندان دارد.

چهره ماندگار روانشناس ايرانی گفت: اعتياد والدين تاثیر مستقيمی بر بزهكاری و رفتار ضد اجتماعی فرزندان دارد.

به گزارش تحریرنو از ستاد مبارزه با مواد مخدر ؛ دکتر غلامعلی افروز گفت: هنگامی که پدر یا مادر به دلایل خاصی مثل اضطراب، افسردگی، تعارض‌های روانی، ستیزهای خانوادگی، احساس همسرگریزی به خصوص عادت‌های نامطلوب مثل سیگارکشی و اعتیاد به مواد مخدر و اعتیاد به شبکه های مجازی روی می آورند، محبوبیت خودشان را نزد فرزندانشان از دست می‌دهند.

وي افزود: فرزندان ممکن است دلشان برای پدر و مادر بسوزد اما پدر و مادر ديگر محبوبشان نخواهند بود و وقتی پدر و مادر محبوبیت شان را از دست بدهند زمینه‌های خانه‌گریزی، کج روی‌های اجتماعی و اختلالات خلقی در فرزندان زیاد می‌شود به همین جهت بچه‌ها با اینکه پدر و مادر دارند اما دچار بدسرپرستی می‌شوند. بچه‌های بدسرپرست نيز از نظر اجتماعی بیش از دیگران حتی بیش از بچه‌هایی که پدر و مادر ندارند در معرض آسیب قرار می‌گیرند.

اين روانشناس بيان داشت: به عنوان مثال اکثر قریب به اتفاق نوجوانان بزهکاری که در کانون اصلاح و تربیت هستند پدر و مادر دارند اما متاسفانه دچار بدسرپرستی شده‌اند و این مسئله زمینه ایجاد کجروی بچه‌ها و بعدها بزهکاری آنان را فراهم می‌کند.

افروز گفت: یکی دیگر از آثار مخرب اعتیاد پدر ومادر از میان رفتن نظم، انضباط و کنترل رفتار اعضای خانواده است. والدین معتاد به جای اینکه افکار، اخلاق و رفتار فرزندان را کنترل کنند، اعمال و روابط آنها توسط سایر اعضای خانواده کنترل و حتی از سوی فرزندان شماتت می شود.

وي ادامه داد: در این شرایط، فرزندان از آزادی بیشتری برخوردار بوده و در مقابل رفتارهای مختلف خود پاسخگو نیستند. فرزندان این خانواده‌ها زمینه انحرافات بیشتری دارند، اغلب بدون اطلاع و رضایت والدین به هر شهری که بخواهند مسافرت می‌کنند، هر گروهی را برای دوستی برمی‌گزینند و از هر راهی که بخواهند درآمد کسب کرده و هر طور که بخواهند خرج می‌کنند. بررسی‌ها نشان داده است كه فرزندان این قبیل خانواده‌ها اغلب ترک تحصیل کرده یا دچار افت تحصیلی می‌شوند.

افروز گفت: جو حاکم بر این گونه خانواده‌ها آکنده از تشویش و عدم اعتماد است و اعضای خانواده همواره با هم اختلاف داشته و درک متقابلی از هم ندارند. این خانواده‌ها از ایجاد روابط سالم و بدون تنش ناتوانند و در آنها به تربیت و رشد شخصیتی فرزندان کمتر بها داده می‌شود و افراد آن نسبت به یکدیگر انواع توهین‌ها را روا می‌دارند. این قبیل خانواده‌ها محیطی ناامن و غیرجذاب برای کودکان هستند و خطر سوق فرزندان آنها به سوی اعتیاد و انواع دیگر بزهکاری فراوان است.