تحریر نو - قصه‌ها ثروت ملی و دارایی معنوی ما هستند

مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از شعر و قصه‌ به عنوان یک ثروت ملی و دارایی معنوی یاد کرد و گفت: باید از این ثروت حفاظت و صیانت کنیم؛ چراکه پیوند ما با گذشته و «ما بودن» ما با این قصه‌ها گره خورده است.

به گزارش تحریرنو از اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، فاضل نظری طی سخنانی در آیین پایانی بیستمین جشنواره‌ِ‌ی بین‌المللی قصه‌گویی ضمن تبریک به برگزیدگان این دوره از جشنواره گفت: می‌دانیم این کار، کاری نمادین است و به‌طور طبیعی همه‌ی کسانی که در عرصه‌ی قصه‌گویی در این جشنواره شرکت کردند، مربیان، شرکت‌کنندگان و برگزارکنندگان همگی در حقیقت برنده هستند؛ چراکه یک اتفاق خوب و زیبا را رقم زدند.

او با تاکید بر این‌که همه‌ی کسانی که در اتمسفر قصه‌گویی نفس می‌کشند می‌دانند نخستین قصه‌گوی عالم خدا است، توضیح داد: آفرینش قصه‌ای دارد و خداوند وقتی آدم را آفرید برای او قصه گفت. خدا قصه‌ی خلقت را برای آدم تعریف کرد. خدا قصه‌ی هبوط انسان را تعریف کرد. خدا قصه‌ی رنج‌ها و آرزوهای آدم را، قوم‌ها و نسل‌های مختلفی که پیش از ما بودند را برای ما گفت و تمام این‌ها در کتاب‌های آسمانی به دست ما رسیده است.

مدیرعامل کانون با اشاره بر این‌که می‌دانیم بخش زیادی از قرآن از قصه‌ها است، ادامه داد: خدا می‌گوید «ما برای شما قصه می‌گوییم» کتاب فرهنگ ایران سرشار از قصه‌ها است. از شاهنامه که خود یک قصه‌ی بلند و پرافتخار از معماری باشکوه، کم‌نظیر و شاید بی‌همتای ما است تا لالایی‌های مادران این سرزمین همه قصه هستند. در حوزه‌ی هنر از تئاتر و سینما تا ترانه، شعر و موسیقی ما ایرانیان همگی قصه هستند.

او افزود: در اصل، زندگی ما یک قصه است. ما راوی و خالق یک قصه هستیم و آن قصه‌ی زندگی خودمان است. این‌که قدیمی‌ها می‌گفتند «الهی عاقبت به خیر شوی» و حالا ما هم گاهی به دیگران می‌گوییم یعنی الهی آخر قصه‌ات، قصه‌ی خوبی باشد.

نظری در بخش دیگر از سخنانش با تاکید بر این‌که گاهی گفتن یک قصه در عیار نقش‌آفرینان همان قصه است، اظهار داشت: قصه‌ی دفاع مقدس در روزگار ما از این دست است. کسانی که برای دفاع از سرزمین‌شان رفتند و در راه عقیده و سرزمین‌شان جنگیدند و رشادت‌ها و جوانمردی‌ها کردند. اما کسانی که آن قصه‌ها را برای نسل‌های بعد بازگو و روایت می‌کنند نیز کار بزرگی انجام می‌دهند که بی‌شک کم از آن کار نیست.

مدیرعامل کانون با اشاره به این‌که آن‌هایی که روز عاشورا نیز با امام حسین(ع) بودند هر کدام با قصه‌ای به کربلا رفتند، ادامه داد: برخی ممکن بود قبلا در مقابل امیرالمومنین ایستاده باشند اما قصه‌ی آن‌ها تغییر کرده بود و آخر قصه‌ی خوبی را برای خودشان رقم می‌زدند و اکنون نیز آخر آن قصه‌ای که هنوز در اختیار ماست قصه‌ی خودمان است. ما می‌توانیم امروز در لحظه تصمیم بگیریم که می‌خواهیم در کدام طرف داستان باشیم.

او با خواندن غزلی از حافظ با مطلع «شاه شمشاد قدان خسرو شیرین دهنان/ که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان» تاکید کرد در این شعر به‌نظر می‌رسد حافظ از زبان حر سخن می‌گوید و ادامه داد: حتی حافظ به عنوان یکی از ستون‌های محکم معماری فرهنگی ما و همه‌ی بزرگان فرهنگی ما با قصه و قصه‌گویی پیوند داشته‌اند. قصه‌گویی جزو آخرین سنگرهای دفاع از شکل اندیشه‌ورزی ما است.

به گفته‌ی مدیرعامل کانون پیوند ما با گذشته‌مان در این قصه‌ها اتفاق می‌افتد. او این پیوند را به عنوان پیوند ما با نیکی‌ها و یادکرد نیکی‌ها برشمرد که مغتنم و مهم است.

نظری در بخش دیگر از سخنانش ضمن ابراز امیدواری برای تبدیل قصه‌گویی به یک پویش عمومی و بزرگ، توضیح داد: وقتی از «شب یلدا» می‌گوییم همه‌ی مردم در تکاپو شب یلدا هستند. اما وقتی از روز شعر و ادب فارسی می‌گوییم، شاید خیلی‌ها اصلا ندانند چنین روزی وجود دارد. درحالی که شعر و قصه‌های ما یک ثروت ملی و دارایی معنوی ما هستند.

به گفته‌ی او ما باید از این ثروت حفاظت و صیانت کنیم؛ چراکه پیوند ما با گذشته و ما بودن ما با این قصه‌ها گره خورده است.

مدیرعامل کانون گفت: امیدواریم در آینده وقتی هفته‌ای به عنوان جشنواره‌ی قصه‌گویی برگزار می‌شود دست‌کم یک شب همه‌ی خانواده‌ها با خودشان قرار بگذارند آن روز به جای قدم زدن در فضای پر سر و صدای مجازی همه با هم بنشینند و قصه بگویند. قصه‌های خودشان و گذشته‌های‌شان. گاهی بچه‌ها هیچ چیزی از پدران‌شان نمی‌دانند. قصه‌ی زندگی و موفقیت‌ها یا احتمالا شکست‌ها را تعریف کنند.

او در ادامه یادی کرد از داوران این جشنواره که به‌گفته‌ی او کسانی هستند که هم‌نسلان او با دیدن‌شان فقط خاطرات خوب را به یاد می‌آورند. افرادی مانند رضا فیاضی، حمید جبلی، مجید قناد و...

نظری با تاکید بر این‌که این افراد ما را با تصویری گره زده‌اند که از ما جداشدنی نیست، اظهار داشت: شما بخش خوب قصه‌های زندگی ما هستید. وقتی به آن بخش قصه‌ها فکر می‌کنیم احساس خوبی داریم. برای مثال وقتی آهنگ آقای حکایتی و زیر گنبد کبود پخش می‌شود، حسی که من نسبت به این موسیقی دارم چیزی بیشتر از حس به یک موسیقی؛ بلکه احساس تعلق به یک سرزمین است.

او افزود: سرزمینی در گذشته‌ی ما شکل گرفته است و ما باید این سرزمین‌ها را به نسل‌ها امروز معرفی کنیم.

نظری یادآور شد: باید در جشنواره‌ی بعدی، قصه‌گویی به عنوان یک فضیلت و اتفاق مبارک و پویش بزرگ معرفی شود و بر ارزش‌های قومی و درونی خودمان تاکید کنیم. ما یک میراث معنوی داریم و چشم‌پوشیدن از این میراث معنوی بزرگ‌ترین ستمی است که می‌توانیم در حق خودمان و فرهنگ خودمان بکنیم.

او در بخش دیگر از سخنانش با اشاره به اجرای قصه‌ی «هر چه خدا خواهد همان می‌شود» از سوی ماهانا آقاداوودی، نوجوان قصه‌گوی اصفهانی در آیین پایانی جشنواره و با لهجه‌ی اصفهانی گفت: چنین کاری خیلی خوب است. بخشی که با عنوان توجه به فرهنگ‌های بومی به جشنواره افزوده شده است و به تقویت آن کمک می‌کند اتفاق خوبی است و می‌توان آن‌را جدی‌تر و پررنگ‌تر دید تا جایی که قصه‌های بومی همان منطقه‌ها هم گفته شود.

مدیرعامل در ادامه با اشاره بر این‌که ترجیح می‌دهد جشنواره‌ها در استان‌ها و نه در تهران برگزار شود، گفت: شاید با این کار تمرکز شدید فرهنگی در تهران هم کمتر شود و تمرکززدایی در این حوزه اتفاق بیفتد. از همین روی امیدوارم قصه‌های ملی و بومی را تبلیغ و در حقیقت سرمایه‌های معنوی را عرضه کنند.

نظری در پایان سخنانش بار دیگر از تمامی شرکت‌کنندگان، دست‌اندرکاران و برگزارکنندگان این دوره از جشنواره‌ی قصه‌گویی تشکر کرد.

بیستمین جشنواره‌ی بین‌المللی قصه‌گویی با حضور ۴۴ قصه‌گوی ایرانی و هشت قصه‌گوی خارجی در دو بخش ملی و بین‌الملل از دوم تا پنجم بهمن در مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد.