تحریر نو - انتقاد علی معلم از داوری های جشنواره فجر

متأسفانه در کشور ما این دبیران و برگزارکنندگان جشنواره هستند که به صورت سلیقه ای جشنواره ها را برگزار کرده و بدون آنکه به سینمای جهان و حتی سینمای ایران اشراف کامل داشته باشند برای آن تصمیم گیری می کنند.

به گزارش تحریرنو، مدیر مسئول ماهنامه سینمایی "دنیای تصویر" افزود: این جشنواره علیرغم اهمیت زیادی که برای سینمای ایران دارد متأسفانه در طول ۳۵ دوره برگزاری اش به دلیل دیدگاه های متناقض مدیران و برگزارکنندگانش با آسیب های جدی روبرو شده که این مسأله باید با تدبیر مدیران فرهنگی از بین برود.

وی ادامه داد: این جشنواره در ابتدا تنها نمایشگاهی از تولیدات سالانه سینمای ایران بود و بعدها داعیه آن را داشت که جشنواره ای صاحب سبک در عرصه بین الملل شود اما بعد از گذشت چند دوره مجدداً بازگشتی رو به عقب داشت و باز بدل به نمایشگاهی برای تولیدات سالانه سینمای کشور شد؛ سرگردانی در جشنواره فیلم فجر سال به سال در حال تشدید شدن است و برنامه ریزی های سلیقه ای و بدون کارشناسی دست اندرکاران آن باعث شده تا این جشنواره اعتبار سابق خود را از دست بدهد.

تهیه کننده فیلم سینمایی "شوکران" سپس با تأکید بر اینکه ارتقای کیفی این جشنواره نیازمند تصمیمات مدیران بالادستی است اظهار داشت: جشنواره فجر یا باید همین روند فعلی و خنثی خود را ادامه دهد و یا باید بازتعریف شود و بتواند به سمت یک جشنواره هنری درخور کشور و سینمای ایران بدل شود و این مدیران فرهنگی هستند که باید یک بار برای همیشه تکلیف این مهمترین رویداد سینمایی کشور را روشن کنند.

این کارشناس فرهنگی خاطرنشان کرد: معتقدم یکی از مهمترین دلایل ضعف جشنواره فیلم فجر این است که دبیران آن تعیین کننده نیستند؛ هرچند که هر دبیری بنا به سلیقه خود دست به تغییراتی در روند برگزاری این جشنواره زده است اما هیچ یک از این تغییرات نتوانسته به قوام جشنواره فجر کمک کند.

معلم تصریح کرد: این جشنواره نیاز به سازماندهی غیردولتی دارد و اگر یک مدیر غیردولتی برای اداره حداقل ۵ ساله این رویداد در نظر گرفته شود می توان امیدوار بود که جشنواره فجر تاحدودی خود را از آسیب های متعددی که گریبانش را گرفته دور کند و مجدداً بتواند حرفی جدی برای گفتن داشته باشد؛ فردی که عهده دار مسئولیت اجرای این جشنواره می شود باید در روند برگزاری این جشنواره یک بازنگری کند و یک تعریف یکتا از جشنواره فجر ارائه دهد.

تهیه کننده فیلم سینمایی "آل" در همین راستا یادآور شد: به عنوان مثال تفکیک جشنواره فجر بدون توجه به نظر کارشناسان و متخصصان سینما، رسانه و صنعت انجام شد و همین امر آسیب های جدی را بر پیکره این رویداد سینمایی وارد ساخت. مدیران سینمایی فعلی با تصور باطلی که جداسازی جشنواره ها می تواند کمک شایانی در روند کیفی آن ها داشته باشد دست به این کار زدند در صورتی که تفکیک جشنواره کودک و نوجوان از یکدیگر موقعیت مضحکی را در سینمای ایران به وجود آورد و تفکیک بخش های بین الملل و ملی جشنواره فیلم فجر هم باعث شد تا فقط هزینه ای مضاعف بر سینمای نحیف ایران تحمیل شود.

وی افزود: تفکیک و جداسازی این جشنواره ها از یکدیگر نه تنها باعث قوام و موفقیت هیچ یک از بخش های آن نشد بلکه باعث شد تا توجهات جهانیان نسبت به این جشنواره بسیار کمرنگ تر از گذشته شود چرا که در همه فستیوال های مهم دنیا که بخش های ملی دارند یک وجهه بین الملل هم وجود دارد و همیشه این بخش ها توأمان با یکدیگر برگزار می شوند و این بدعت اشتباه مورد پسند هیچ سینماگری در دنیا نیست.

تهیه کننده فیلم سینمایی "گاوخونی" تأکید کرد: برای سینما باید نوعی استراتژی کلی تبیین شود تا بر اساس آن سینماگران و مدیران سینمایی کارهای خود را انجام دهند؛ تمامی کشورهای صاحب صنعت سینما نیز این استراتژی خاص را برای سینمای شان دارند و در واقع سینما بر اساس خواسته ها و نیازهای حکومت ها و همچنین پاسخ دهی به نیازهای فرهنگی مردم عمل می کند اما متأسفانه در کشور ما این دبیران و برگزارکنندگان جشنواره هستند که به صورت سلیقه ای جشنواره ها را برگزار کرده و بدون آنکه به سینمای جهان و حتی سینمای ایران اشراف کامل داشته باشند برای آن تصمیم گیری می کنند.

معلم ادامه داد: ما اگر می خواهیم جشنواره فیلم فجر به رشد برسد باید برای آن مسیری مشخص و تعیین کنیم تا این جشنواره در آن مسیر گام بردارد؛ ما باید یک بار برای همیشه روشن کنیم که این جشنواره جشن است یا جشنواره؛ در تمامی جشنواره های معتبر جهانی این ۲ مورد از یکدیگر تفکیک شده هستند اما از آنجایی که مسئولان فرهنگی ما به غلط می خواهند که این رویداد تلفیقی از جشن و جشنواره باشد به مشکلات آن افزوده است.

وی سپس با بیان اینکه هیچ یک از مدیران و مسئولان سینما هنوز نمی توانند این پاسخ را بدهند که آیا جشنواره فیلم فجر یک جشن است یا جشنواره اظهار داشت: سوألی که همیشه برای سینماگران وجود داشته این است که جشنواره فیلم فجر، جشنواره ای بر اساس سیاست های داخلی کشور است؟؛ جشنواره ای جهانی است؟ و یا اینکه چه کارکردی در سینمای ایران دارد؛ تمامی آن ها به دلیل آن است که ما از ابتدا برای جشنواره مان هیچ منزلتی در نظر نگرفته ایم.

این سینماگر در پایان این گفتگو متذکر شد: ما اگر بنای آن را داریم که جشنواره فیلم فجر بتواند یه سطح جشنواره های تراز اول دنیا برسد باید برای آن تعریف علمی و مشخصی داشته باشیم و با انجام کارهای سلیقه ای و باری به هر جهت مسیر این رویداد سینمایی را به بیراهه و کج راهه نکشانیم.