تحریر نو - بی‌توجهی به بحران آب‌، دامن همه‌ی ما را می‌گیرد

بی‌توجهی به بحران آب‌، دامن همه‌ی ما را می‌گیرد

عبدالحسن برزیده گفت: کم‌بود و بحران آب مسئله‌ای است که مانند موجی در تمام دنیا فراگیر شده و در مورد آن صحبت می‌شود.

عبدالحسن برزیده، نویسنده و کارگردان سینما در گفت‌وگو با ستاد خبری دومین جشنواره‌ی فیلم و عکس "گزارش یک نگرانی" درخصوص بحران آب گفت: کم‌بود و بحران آب مسئله‌ای است که مانند موجی در تمام دنیا فراگیر شده و در مورد آن صحبت می‌شود، حتی به‌نظر می‌رسد در آینده‌ای نزدیک با این تفاسیر و روندی که پیش رو داریم اتفاقات ناگواری بیافتد.

به گزارش تحریرنو، وی در ادامه با اشاره به اهمیت جشنواره‌هایی مانند جشنواره‌ی "گزارش یک نگرانی" تصریح کرد: بحران آب، آن‌قدر موضوع پراهمیتی است که باید در مورد آن بحث‌ها و جلسات متعددی برگزار شود و در زمینه‌های مختلف به آن بپردازیم. فیلم‌سازی به‌خصوص با رویکرد مستندسازی، یکی از راه‌هایی است که می‌توان از طریق آن اقدامات خوبی را انجام داد و مردم ایران و دنیا را با این مشکل بزرگ آشنا و راه‌کارهای مناسبی ارائه کرد.

کارگردان "دکل" افزود:همه‌ی ما دغدغه‌ی کم‌بود آب داریم، اما سازمان‌ها و متولیان امر که قدرت در اختیار دارند و سیاست‌گذار هستند، باید به‌نوعی با ایجاد منابع مالی مناسب، دادن ایده، نگارش فیلم‌نامه توسط افراد متبحر و کارآمد، سفارش‌دهنده‌ی اصلی باشند تا به این اصل عام و ملی توجه بیش‌تری شود.

وی ادامه داد: هرکدام از ما در خصوص جلوگیری از بحران آب سهیم هستیم و اگر اتفاق بدی رخ دهد دامن‌گیر همه‌ی ما می‌شود، توصیه‌ی من این است که مشکل به‌وجود آمده در بحث آب مهم است وباید تک‌تک ما مردم به آن بپردازیم و درک کنیم که هدر دادن آن یعنی از بین بردن حیات، چون معروف است که می‌گویند آب مایه‌ی حیات است.

برزیده عنوان کرد: کار مهم دیگری که مسئولان امر باید به آن آگاه باشند و تا جایی‌که در توان دارند رسیدگی کنند، جلوگیری از انجام کارهای غیرقانونی است که در بحث آب به‌وجود می‌آید و هر از گاهی در اخبار و رسانه‌ها به آن می‌پردازند، به‌عنوان نمونه، جلوگیری از حفر غیر‌قانونی چاه‌های عمیق و حفره‌های زیر‌زمینی و جلوگیری از فعالیت افرادی که به‌نوعی، قدرتِ گرفتن مجوزهای مختلف این نمونه کارها را دارند.

کارگردان "مزارشریف" ضمن انتقاد از کسانی‌که در مناطق کم‌آب، اقدام به حفرچاه می‌کنند، افزود: برخی افراد، تحت هر شرایطی و با قدرتی‌که دارند در مناطق کم آب، اقدام به حفر چاه و استفاده‌ی بی‌رویه از آن می کنند، فقط به این نیت که مثلا با کاشت و برداشت هندوانه و صدور آن به خارج از کشور منفعتی برده باشند و رفاه را برای خود بخرند، که باید به این افراد گفت، چرا باید آب کشور را به خارج از مرزها بفرستیم در صورتی‌که خودمان نیاز مبرم داریم و روی آن هیچ قیمتی نمی‌توان گذاشت و از طرفی حیات ما به آن بستگی دارد؟

برزیده در بخش پایانی صحبت‌های خود خاطرنشان کرد: اگر فیلم‌سازی بتواند در زمینه‌ی کم‌بود و بحران آب فیلم‌هایی با محتوای مناسب و در خور این مقوله مهم بسازد بازتاب خوبی در پی دارد و اتفاقات مهمی رقم زده می‌شود.