تحریر نو - «سینماحقیقت» هفدهم کلید خورد/ امسال سال جوانان است

«سینماحقیقت» هفدهم کلید خورد/ امسال سال جوانان است

مراسم افتتاحیه هفدهمین جشنواره «سینماحقیقت» با پاس‌داشت فرهاد ورهرام، احمد ضابطی جهرمی و زنده‌یاد مرتضی پورصمدی در پردیس چارسو برگزار شد.

مراسم افتتاحیه هفدهمین جشنواره «سینماحقیقت» با پاس‌داشت فرهاد ورهرام، احمد ضابطی جهرمی و زنده‌یاد مرتضی پورصمدی در پردیس چارسو برگزار شد. به گزارش تحریرنو؛ مراسم افتتاحیه هفدهمین جشنواره «سینماحقیقت» به دبیری محمد حمیدی‌مقدم عصر امروز ۲۷ آذر ماه در پردیس چارسو برگزار شد و پس از قرائت آیاتی چند از کلام الله مجید و پخش سرود جمهوری اسلامی ایران، حامد شکیبانیا مستندساز که اجرای این مراسم را به عهده داشت، گفت: در این مراسم جمع و جور وقت زیادی برای سخنرانی مدیران و مسئولان نداریم و قرار است یک سورپرایز دیدنی داشته باشیم. سپس حمیدی‌مقدم روی صحنه آمد و گفت: پیش از هر چیز ایام فاطمیه را تسلیت می‌گویم. همچنین یاد می‌کنم از شهادت غیور مردانی که از مرزهای ما دفاع کردند و مظلومانه در پایگاه نظامی راسک به شهادت رسیدند. وی با اشاره به برگزاری این مراسم عنوان کرد: این یک افتتاحیه نیست بلکه یک دورهمی است و با مراسم افتتاحیه‌های رایج کمی متفاوت است. در همین آغاز بد نیست از شگفتی خودم به عنوان دبیر بگویم؛ آثار درخشانی را امسال در جشنواره داریم ۶۴۰ فیلم به جشنواره هفدهم فرستاده شد و چیزی حدود ۴۸۰ فیلم کامل شده به دست ما رسید. برای خودم هم سوال بود که با توجه به افزایش هزینه فیلمسازی و تورم چگونه فیلمسازان مستند به صورت عاشقانه کار می‌کنند؟ گرچه نهادها و مراکز و در این ساخت سهیم هستند اما خواست سینماگران هم در این زمینه مهم بوده است. حمیدمقدم مطرح کرد: امسال گروه‌های مشاوران با دقت و البته آه و حسرت فیلم‌ها را انتخاب کردند آه و حسرت از این جهت که با توجه به محدودیت سالن نمی‌توانستیم فیلم‌های زیادی را انتخاب کنیم. در بخش بین‌الملل هم فیلم‌های خوبی به دست ما رسید بخش‌های متنوعی را در این رویداد شاهد هستیم که در مجموع چیزی حدود ۸۵ فیلم در بخش مسابقه ملی، شهید آوینی و خارج از مسابقه و چیزی حدود ۶۰ فیلم در بخش بین‌الملل داریم. تکثر و تنوع در این جشنواره برای ما اهمیت داشت. پس با حضور مشاوران انتخاب توانستیم به سبد رنگارنگی از فیلم‌ها دست پیدا کنیم؛ ما از سال گذشته به گروه مشاوران رسیدیم که چنین گروهی طبق استاندارد جهانی است. دبیر این رویداد با اشاره به نمایش «تاراز» اظهار کرد: این جشنواره با «تاراز» ساخته شاخص آقای فرهاد ورهرام آغاز می‌شود، این انتخاب چند دلیل دارد؛ «تاراز» به ریشه‌های تاریخی توجه دارد، سال‌ها قبل که برنامه تلویزیونی می‌ساختم افتخار این را داشتم که برای اولین بار آن را در تلویزیون به نمایش بگذارم. از سویی در دوران دانشجویی، ما دانشجویان سینما با همین فیلم با فرهاد ورهرام آشنا شدیم ضمن اینکه این اثر شکل پژوهشی و تاریخی دارد. پس با از دست دادن یکی از بزرگان سینما یعنی زنده یاد مرتضی پورصمدی که فیلمبردار آن پروژه بود و اینکه احمد ضابطی جهرمی در «تاراز» حضور داشت این ایده به ذهن من رسید که ما در این مستند سه وجه داریم؛ یعنی آقای ورهرام، پورصمدی و ضابطی جهرمی. پس جشنواره را با همین فیلم شروع می‌کنیم. حمیدی‌مقدم توضیح داد: امسال سال جوانان است و باید به آنها آموخت که سینمای مستند عشق، صبوری و رنج می‌خواهد و باید نگاهی به گذشته داشته باشیم. مداومت و ممارست اساتید سینمای مستند ما مثل آقای ورهرام، ارد عطارپور و … بوده که آثار آنها و خودشان را در ذهن‌ها و سینما ماندگار کرده است. نگاه به گذشته یک گنجینه است و این همان چیزی بود که باعث شد «تاراز» را به عنوان یکی از گنجینه‌های سینمای ایران به نمایش بگذاریم. سپس شکیبا نیا گفت: همکاران فیلم خانه ملی ایران که بسیار مجدانه برای ترمیم سینمای ما تلاش می‌کنند قطعه‌ای ۱۰ دقیقه‌ای از فیلم‌های ساخته شده در سالیان گذشته را آماده کردند که بسیاری از آنها تصاویر نایابی هستند. در ادامه پاس‌داشت فرهاد ورهرام کارگردان «تاراز»، احمد ضابطی جهرمی تدوینگر این فیلم و مرتضی پورصمدی فیلمبردار این اثر برگزار شد که اعلام شد به دلیل دلیل مشغولیت ضابطی جهرمی در هیات داوران، او در این مراسم حضور ندارد. در این بخش محمد حمیدی‌مقدم، ارد زند، علیرضا حسینی و محمدمهدی طباطبایی‌نژاد روی صحنه آمدند. فرهاد ورهرام در این بخش گفت: خوشحالم که بعد از سال‌ها فیلم را روی پرده می‌بینم. هر فیلم مستند یک آینده و سرنوشتی دارد؛ یک سری از آثار فراموش می‌شوند و یک سری سال‌ها قابل دیدن هستند. چنین فیلم‌هایی جزو تاریخ محسوب می‌شوند. الان دیگر «تاراز» از نظر تصویر یک کار کلاسیک است. من معتقدم اگر بخواهیم فرهنگ ایران را بنویسیم سینمای مستند پاسخگوی آن است نه سینمای داستانی، یعنی پنجاه سال دیگر نمی‌شود با سینمای داستانی تهران را شرح داد بلکه با سینمای مستند این کار شدنی است. سپس عادل پورصمدی فرزند زنده‌یاد پورصمدی بیان کرد: حیف که پدرم نیست، هنوز رفتن او را باور نکرده‌ایم. او البته سفرهای طولانی‌مدت زیادی می‌رفت و هنوز فکر می‌کنیم او برمی‌گردد. افتخار می‌کنم که پسر او هستم، بی نهایت خاطرات شیرین از پدرم دارم، همچنین افتخار می‌کنم که بسیاری از بزرگانی را که اینجا هستند در کودکی دیده‌ام. باید بگویم تصمیم داریم با کمک دوستم بنیادی تحت عنوان مرتضی پورصمدی تاسیس کنیم و بتوانیم آثار ایشان را حفظ کنیم.