نشست خبری دوسالانه‌ی آهنگ‌سازی احمد پژمان با حضور امیر‌هوشنگ کامکار، احمد پژمان، امیرحسین اسلامی، حمید دیبازر، امین هنرمند و رضا پرویززاده ظهر دوشنبه، ۲۴ آذرماه در موسسه‌ی نغمه‌ساز خانه تهران برگزار شد.

تحریرنو: احمد پژمان در ابتدای این نشست گفت: چند‌ماه پیش که آقایان دیبازر، اسلامی و هنرمند بانی این کار شدند و قرار شد این دوسالانه را برگزار کنند اندکی فکر کردم و در ابتدا پاسخ منفی دادم اما وقتی بیش‌تر تامل کردم و با خود گفتم در دوره‌ای که موسیقی علمی موردتوجه قرار نمی‌گیرد بهتر است که در این رویداد حضورداشته باشم.

وی افزود: وقتی می‌شنیدم که دانشجویان برای این دوسالانه مشغول به‌کار هستند بسیار خوش‌حال می‌شدم، چراکه اکثر کسانی که موسیقی غربی کار می‌کنند باید توجه داشته باشند که موسیقی وطنی خودمان هم در کارهای‌شان استفاده کنند، در هر گوشه‌ای از مملکت ما موسیقی شنیدنی وجود دارد که می‌توان از آن‌ها استفاده کرد.

این آهنگ‌ساز ادامه داد: خوش‌حالم که کسانی در این دوسالانه حضور پیدا خواهند کرد که جایی برای عرضه‌ی هنرشان تاکنون نداشته‌اند و این محفل امید کوچکی را در دل‌شان ایجاد می‌کند که کارهای‌شان را در آن عرضه کنند.

پژمان در ادامه با اشاره به این نکته که باید موسیقی وطنی‌مان در بین آهنگ‌سازان جوان جا بیفتد، گفت: باید این فکر و این ایده را جا بی‌اندازیم که موسیقی سمفونیک‌مان هم می‌تواند گرایش‌هایی از موسیقی ملی خودمان داشته باشد، ما باید برای مردم خودمان موسیقی بنویسیم تا آن‌ها با آن بیش‌تر احساس نزدیکی کنند وعده‌ای از آهنگ‌سازان جوان‌مان را به این سمت سوق دهیم.

در ادامه‌ی این نشست خبری هوشنگ کامکار در سخنانی گفت: چیزی که از همه مهم‌تر است، این است که این دوسالانه کاملا به‌صورت مستقل برگزار می‌شود و این باعث خوش‌حالی است که من در این دوسالانه حضور دارم. وقتی نام استاد پژمان بیاید هر مسابقه و هر جشنواره‌ی دیگر را تحت تاثیر قرار می‌دهد، برای من افتخاری است که در کنار استاد پژمان حضورداشته باشم.

هنرمند که دبیری هنری دوسالانه‌ی آهنگ‌سازی را بر‌عهده دارد نیز در سخنانی گفت: اولین اتفاق مثبت و خوبی که این دوسالانه می‌تواند به‌وجود آورد این است که در جوان‌ها برای تولید یک اثر انگیزه ایجاد کند. ما قصد داریم آثار برگزیده را هم در قالب کنسرت و هم در قالب سی‌دی عرضه کنیم، همه‌ی این امور باعث می‌شود که جوان‌ها تجربه‌ی آهنگ‌سازی‌شان را بالا ببرند.

در ادامه‌ی این نشست احمد پژمان در پاسخ به سؤالی مبنی بر این‌که آیا در سال‌های آینده امکان دارد ساز‌بندی که برای آهنگ‌سازان انتخاب‌شده تغییر بکند، گفت: ممکن است در سال‌های آینده بگوییم که فقط با سازهای ایرانی آهنگ‌سازی بکنید و این‌طور نیست که ثابت باشد.

احمد پژمان با اشاره به خاطراتی از دوران جوانی‌اش گفت: من در محیطی بزرگ شدم که خجالت می‌کشیدم ویولن در دست بگیرم و از هر محله‌ای که رد می‌شدم با ترس‌ولرز می‌گذشتم. وقتی موسیقی کلاسیک در آن زمان از رادیوپخش می‌شد مردم واکنش مثبتی نسبت به آن نداشتند و رادیو را خاموش می‌کردند تا این‌که بعدها اندکی دیدگاه‌ها نسبت به موسیقی کلاسیک تغییر کرد.

وی افزود: من چشمم آب نمی‌خورد که ارکسترهایی که قرار است مجددا راه بی‌افتد کارآمد باشند، بسیاری از رهبران ارکستری که تاکنون رهبری ارکسترهای سمفونیک را بر‌عهده داشتند فقط آمده بودند که یاد بگیرند و خودشان را در واقع عرضه بکنند. حال این سوال مطرح می‌شود که اگر ارکستر هم داشته باشیم می‌خواهند چه‌کار مهمی انجام دهند؟ در این چند سال که ارکسترها مشغول بودند خروجی چندانی نداشتند.

پژمان یادآور شد: البته این نکته را باید یادآور شوم که وقتی دولت دخالت نکند ممکن است اتفاقات خوبی بیفتد، الان خود جوان‌ها بسیار فعال شدند و گروه تشکیل می‌دهند و ارکستر مجلسی راه می‌اندازند اما دولت می‌خواهد ارکستر را تشکیل بدهد تنها به‌هدف خودنمایی که بگویم ما هم ارکستر داریم.

پژمان با اشاره به بازدیدش از ارکستر سمفونیک قطر گفت: چند‌سال پیش شاهد اجرای ارکستر قطر بودم که به‌نظر من یکی از بهترین ارکسترهاست چراکه همه‌ی امکانات را در اختیار دارند. در کل من خیلی ناراحت تعطیلی ارکستر سمفونیک نیستم.

این آهنگ‌ساز ادامه داد: درگذشته موسیقی‌دان‌های درجه‌یکی بودند که باواسطه‌ی هنرشان مطرح می‌شدند اما امروز اگر کسی می‌خواهد مطرح شود تنها با شارلاتان‌بازی موفق به انجام این‌کار می‌شود و از همه‌ی وسایل از فیس‌بوک و یوتیوب و گفت‌وگو با شبکه‌های خارجی و... استفاده می‌کند تا خودش را عرضه کند.

پژمان در ادامه بابیان این‌که متاسفانه ما جایی نداریم که موسیقی‌مان را بتوانیم در آن ضبط کنیم، گفت: متاسفانه استودیوها و امکانات صدابرداری اصلا مناسب نیست و در هیچ‌کدام از این استودیوها نمی‌توان صدای خوبی را شنید، تنها چند سالن وجود دارد که آن‌هم در اختیار دولت است، خیلی عجیب است که در این دوران دولت کاسب شده و مدام از موسیقی فاخر حرف می‌زند اما درواقع دولت ضد هنر است.

هوشنگ کامکار نیز در ادامه‌ی صحبت‌های پژمان گفت: در هر نوع موسیقی، موسیقی باارزش و با تکنیک وجود دارد، شما فکر نکنید کسی که سمفونی می‌سازد الزاما کار باارزشی انجام می‌دهد، ممکن است اثری که او ارائه می‌دهد برای یک‌دقیقه هم قابل‌شنیدن نباشد، از طرفی موسیقی پاپ می‌تواند موسیقی باارزشی باشد و دیگرگونه‌های موسیقی نیز می‌تواند باارزش باشد.

وی در پایان ضمن گلایه از برخی رسانه‌ها گفت: متاسفانه برخی از رسانه‌ها پی‌گیر موضوعات و اتفاق‌هایی که پیرامون موسیقی می‌افتد نیستند، مثلا وقتی عنوان می‌شود من جایزه‌ی دانشگاه هاروارد را گرفتم کسی پی‌گیری نمی‌کند که آیا او واقعا این جایزه را گرفته‌اند یا خیر، رسانه‌ها باید جلوی این شارلاتان‌بازی‌ها را بگیرند.

تحریر نو