تحریر نو - گاهی یک کارگردان مرد بهتر مشکلات زنان را روایت می کند!

گاهی یک کارگردان مرد بهتر مشکلات زنان را روایت می کند!

سهیل بیرقی از کارگردانان جوان نسل سوم است که با دو فیلم من و عرق سرد به خوبی جای خود را به عنوان یک کارگردان خوشفکر و کار بلد باز کرده است. هر چند که فیلم عرق سرد هیچ شباهتی به فیلم قبلی این کارگردان یعنی فیلم "من" ندارد. اما داستان سر راست و درستی دارد و بدون پرداختن به داستان های فرعی، اصل داستان را بدون لکنت بیان می کند. نکته مثبتی که در فیلم قبلی این کارگردان نیز شاهد بودیم.

عرق سرد که بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده است به موضوع زنان موفق ورزشکار می پردازد که با ممنوع الخروج شدن از سوی همسرشان نمی توانند در رقابت های بین المللی شرکت کنند و همین باعث دور شدن آنها از ورزش قهرمانی و کسب موفقیت می شود.

ساخت فیلم بر اساس داستان واقعی بر خلاف ظاهر ساده اش، کار سختی است، آن هم داستانی که همین تازگی ها نقل بسیاری از رسانه ها بوده و مخاطبان به خوبی از این داستان آگاه هستند. بنابراین یک داستان پردازی منسجم و درست و خصوصا پایان بندی به دور از شعارزدگی و یا شتابزدگی آن هم در روایتی که هدفش دفاع از حقوق زنان است، بسیار مهم و حیاتی به شمار می رود. خوشبختانه سهیل بیرقی در مقام کارگردان و نویسنده به خوبی این مهم را انجام داده.

کارگردان فیلم عرق سرد به دور از شعارزدگی همه واقعیات را نشان می دهد که هیچ کس از این زن به معنای واقعی حمایت نمی کند. حتی وکیلش نیز از این مشکل برای مطرح شدن در رسانه های برون مرزی استفاده می کند. وکیلی که در ابتدا زن را تشویق می کند که با همسرش مصالحه کند و حتی از او خواهش و تمنا کند، در پایان فیلم تبدیل به یک فمینیست مدافع حقوق زنان می شود! و یا سرپرست تیم فوتسال خانم نوری با نقش آفرینی خوب سحر دولتشاهی بیش از مردان در تخریب همجنسش تلاش می کند! در واقع قربانی اصلی در این مشکل حقوقی تنها شخصیت اصلی افروز با نقش آفرینی باران کوثری است.

شخصیت پردازی ها در فیلم درست و منطقی است. خصوصا شخصیت یاسر به عنوان همسر افروز که یک مجری مشهور تلویزیونی است. کسی که صبح تا شام صحبت از محبت می کند اما در عمل عکس آن را انجام می دهد. ما به ازای این افراد را در عالم واقعیت بسیار دیده ایم! امیر جدیدی که در فیلم قبلی سهیل بیرقی در نقشی پیچیده حضور داشت، در این فیلم نیز با گریم و بازی بسیار متفاوتی حضور دارد و بیش از گذشته خود را به عنوان یک بازیگر جوان و خوش آتیه اثبات می کند.

پایان بندی فیلم نیز بسیار درست و منطقی است و اینکه این زن ورزشکار هیچ رسانه ای برای صحبت ندارد! به نوعی فیلمساز با این پایان بندی تصور واکنش های بعدی افروز اردستانی کاپیتان تیم فوتسال زنان را به عهده خود تماشاگر گذاشته است تا تماشاگر با پایان فیلم درباره آنچه دیده است تا مدتی فکر کند.

بازی باران کوثری در این فیلم قابل قبول است هر چند که در بسیاری از موارد پذیرش او به عنوان یک بازیکن حرفه ای فوتسال سخت است. خصوصا در صحنه هایی که این بازیگر در زمین مشغول بازی است، حتی پلان های بسته هم نتوانسته است این مشکل را حل کند. البته درک این مشکل چندان سخت نیست، زیرا یافتن یک بازیگر حرفه ای خانم که فوتبال بلد باشد آن هم در میان بازیگران زن ایرانی کار ساده ای نیست.

با وجود یک سری ایرادات کوچک اما فیلم عرق سرد را می توان یک فیلم خوب و درست در دفاع از حقوق زنان دانست و به این نتیجه رسید که گاهی یک کارگردان مرد بهتر مشکلات زنان را روایت می کند!
نرگس خرقانی