در پی رفتار جهت‌دار دبیر جشنواره‌ی فیلم برلین درباره‌ی یکی از فیلم‌سازان ایرانی، دکتر "حجت‌اله ایوبی" طی نامه‌ای به وی گلایه‌ی خود را نسبت به این رفتار منعکس کرد.

تحریرنو: متن کامل این نامه به شرح زیر است:

سال‌هاست که جشنواره‌ی برلین با حضور قدرت‌مند سینماگران ایرانی برگزار می‌شود. برلین به تدریج در بین مردم سینمادوست ایران به نامی آشنا تبدیل‌شده. جایی برای دیده شدن فیلم، فضایی برای گفت‌وگو. گفت و شنیدی که جهان امروز به‌شدت به آن نیازمند است. گفت‌وشنودی که اگر بود، امروز ما و شما گرفتار امواح هراسناک سوتفاهم‌های کنونی نبودیم.

جناب آقای کاسلیک
بپذیریم جهان امروز قربانی این سوتفاهمات است. آن‌ها که در کوچه پس کوچه‌های زندگی غریو مرگ سرمی‌دهند قربانیان سوتفاهم‌اند. قرون‌وسطای تاریخ اروپا گویی در حال تکرار است. درست مانند آن روزگاران انسان‌ها به جرم داشتن عقیده سوزانده می‌شوند، سرهاشان بریده می‌شود و به وحشیانه‌ترین شکل در بغداد و سوریه و لبنان شکنجه می‌شوند. در چنین روزگاری هنر می‌تواند روزنه‌ی امیدی باشد برای آینده‌ای بهتر. و در این روزگار سینما می‌تواند و باید وسیله‌ای باشد برای رفع سو برداشت‌ها و فرصتی برای گفت‌وگو. گفت‌وگویی چشم در چشم و چهره به چهره.

و جا دارد که ابراز تاسف عمیقم را از گفته‌های‌تان در طول جشنواره‌ی برلین اعلام کنم. متاسفم از این‌که شما به بهانه‌ی فیلمِ فیلم‌سازی که به‌موجب قانون کشورش فعلا نمی‌تواند فیلم بسازد (گرچه دارد می‌سازد) می‌خواهید همه را سوار تاکسی سوتفاهم‌های تازه‌ای بر علیه مردم ایران نمایید. اما خوش‌وقتم اعلام کنم که سازنده‌ی فیلم تاکسی به‌رغم آن‌چه در جشنواره‌ی برلین گفته شد، در ایران سوار بر قطار پرشتاب زندگی خویش است و از همه‌ی مواهب زندگی آزادانه‌ی خود برخوردار است. به‌عنوان رئیس سازمان سینمایی ایران، از کارنکردن هیچ سینماگری خرسند نیستم. اما این را نیز خوب می‌دانم که تسلیم در برابر قانون تنها راه کامیابی هر ملتی است.

جناب آقای رئیس
شما یقینا سینمای ایران را خوب می‌شناسید و با موفقیت هایش در جهان آشنایید. ما هم هم‌زمان با شما در حال برگزاری جشنواره‌ی بزرگ سینمایی فجریم. به قول آقای ژیل ژکوب سینما در خون مردم ایران جاری است. کاش می‌دانستید که جشنواره‌ی فجر ۳۳ جشن قدرت‌نمایی جوانان ایرانی است. موجی از جوانان ایرانی که به‌سوی سینما آمده‌اند و همه در شگفتیم از این همه قدرت آفرینش و خلاقیت. آیا فضای سیاسی فرهنگی کشوری چنین می‌تواند آن گونه باشد که جشنواره‌ی شما نشان می دهد؟

سینمای ایران به گواه حضور قدرت‌مند جوانانش ادامه خواهد داشت. سینمای ایران یک‌راه است. یک نگاه است. سینمای ایران به‌پیش می‌رود چون ریشه در اندیشه‌های درخشان پیامبر اسلام دارد. پیامبری که فرمود: "‌آمده‌ام تا نیکی‌های اخلاق را به اوج رسانم". پیامبر مهربانی و صلح و دوستی و عشق. سینمای ایران پیش می رود چون ریشه در اندیشه‌های درخشان مولانای رومی، حافظ و سعدی و فردوسی بزرگ دارد. سینمای ایران پیش می‌رود چون سینماگران ایرانی در فضایی پر از اعتماد، احترام با دولت برخاسته از آرای خود زندگی می کنند.

آقای رئیس
من هم مانند میلیون‌ها علاقه‌مند به سینما، صدای مهیب پای سیاست را در جشنواره‌ی برلین می‌شنوم. من هم مانند همه‌ی آن‌ها دوست داشتم برلین یادآور فرهنگ و هنر باشد. اما گویی شما سیاست را بر هنر ترجیح دادید. صدای پای سیاست می‌آید، و آجرهایی که در جشنواره شما روی هم قرار می‌گیرد به‌سرعت دیوار برلین تازه‌ای برگرد جشنواره‌ی شما خواهد کشید. دیواری که می‌تواند به مراتب بلندتر از دیوار چین باشد، و سیاست یعنی جدایی، یعنی دیوار برلین... و فرهنگ و سینما اما، یعنی برچیدن پرچین‌ها و دیوارها... .

تحریر نو