تحریر نو - "بادکنک" هلندی‌ها، مخاطبان را در خلأ فرو برد

"بادکنک" هلندی‌ها، مخاطبان را در خلأ فرو برد

گروه هلندی با اجرای نمایش "بادکنک" کاری از بوکیه شووگمن از هلند مخاطبان را در خلأ فرو بردند.

گروه هلندی با اجرای نمایش "بادکنک" کاری از بوکیه شووگمن از هلند مخاطبان را در خلأ فرو بردند.

به گزارش تحریرنو، نمایش"بادکنک" کاری از گروه هلندی بود که شب گذشته ۷ بهمن ماه در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه رفت. در آغاز اجرا به تمامی مخاطبان این اثر که عمدتا اصحاب رسانه بودند اطلاع داده شد که با توجه به نوع اجرا، وسایل شخصی و موبایل خود را در بیرون از سالن قرار دهند و در هنگام ورود پاپوش‌های مشمعی بپوشند.

صندلی‌های این سالن نمایشی جای خود را به نیمکت‌هایی داده بودند که در سه ردیف و در سه بخش در ضلع جنوبی سالن چیده شده بود. کف، پاپوش‌ها، صندلی‌ها و حتی بالن‌ها سفید رنگ بود.

با آغاز نمایش، بالن چهارگوشی از هوا پر شد و با حرکت بازیگر نمایش در بخش داخلی بالن، که البته در آغاز اجرا از دید تماشاگران پیدا نبود فضایی ایجاد شد که تماشاگران بتوانند با دست زدن به بالن با آن ارتباط برقرار کرده و جنس آن را از نزدیک حس کنند. بالن بارها به حرکت در می‌آمد و گاه با نزدیک شدن به تماشاگرانی که در ردیف دوم نشسته بودند حس وجود در بالن و یا گاه حس درگیر شدن بالن با باد و طوفان را تداعی می‌کرد. همچنین در حرکت بالن به سمت مخاطبان گاه یکی از تماشاگران با هدایت پنهانی بازیگری که در بالن مخفی بود به داخل راه می‌یافت و در میانه صحنه با ژستی که بازیگر در درون بالن به او می‌گفت بر روی زمین قرار می‌گرفت.

در ادامه نمایش، بالن سفید دیگری که البته بزرگتر و شکلی متفاوت‌تر نسبت به بالن اولیه داشت، باد شد و سپس با حرکت بازیگرانی که در دو بالن قرار گرفته بودند، بالن ها در هم تنیده می‌شد تا اینکه بالن کوچکتر رفته رفته وارد بالن بزرگتر شد و بالن بزرگ در مقابل تماشاگران قرار گرفت. با بازشدن دریچه ورود به بالن، بازیگر زن هلندی سینه خیر به سمت ورودی بالن آمد و سرش را از دریچه بیرون کرد و یکی از مخاطبان را با اشاره به داخل بالن دعوت می‌کرد.

با ورود چند تن از حاضران در سالن به بالن، از تمامی مخاطبان دعوت شد تا وارد بالن شوند و بر روی زمین بنشینند. چیزی حدود ۵۰ تماشاگر در بالن بزرگ قرار گرفتند و به موج‌ها و حرکات و یا نورهایی که بر بالن وارد می‌شد نگاه می‌کردند. با خلأ بوجود آمده و صداهایی که به گوش می‌رسید گاه مخاطبان خود را در بالنی تجسم می‌کردند که درگیر گردباد شده و گاه با صدای نسیم و یا حتی خاموشی نور، حس فردی را تجربه می‌کردند که شبانه بر فراز دریا قرار دارد. گاه انعکاس نوری قرمز این حس را بوجود می‌آورد که خطری در پیش است.

مخاطبان چیزی حدود ۲۰ دقیقه در بالن برداشت‌ها و حس‌های گوناگونی را تجربه کردند و در ادامه از تماشاگران خواسته شد تا یک به یک از دریچه‌ای که در مقابل دریچه ورودی بالن قرار داشت خارج شوند، که در این بخش برخی از تماشاگران این ورود و خروج را به مثابه زایش و وجود دانستند. با خروج از بالن مخاطبان به سمت نیمکت‌هایی که در آغاز اجرا بر آن مستقر بودند هدایت شدند و بالن بزرگ از هوا خالی شد.