تحریر نو - یادداشت محمد بهشتی درباره‌ی جشنواره کن

جشنواره کن امسال حواشی خاصی برای ما ایرانی‌ها داشته است که هم‌چنان با واکنش‌هایی مواجه است، سیدمحمد بهشتی در این‌باره ابراز نظر کرده است.

تحریرنو: جشنواره کن امسال حواشی خاصی برای ما ایرانی‌ها داشته است که هم‌چنان با واکنش‌هایی مواجه است، سیدمحمد بهشتی در این‌باره ابراز نظر کرده است.

سیدمحمد بهشتی (رئیس سابق سازمان میراث فرهنگی) به‌همین مناسبت در یادداشتی می‌نویسد:

"جشنواره فیلم کن شنبه‌شب به کار خود پایان داد. دو مسافر از تهران در قامت داور از فرودگاه امام تهران راهی کن شدند. هر دو این داوران در اوج متانت و فرهیختگی کار خود را در این جشنواره به پایان رساندند و اکنون خود را برای بازگشت به کشورشان آماده می کنند. اگرچه ایران پیش از این هم در این جشنواره و جشنواره‌های مشابه داورانی داشت، اما این اتفاق برای لیلاحاتمی برای نخستین بار رخ می داد که به‌عنوان داور در جشنواره فیلم کن حضور یابد.

از زمانی که شخصا جزو مدیران سینمایی کشور بعد از انقلاب بودم، سال‌ها می‌گذرد. بحث ارزش‌های ایران اسلامی و تفاوت‌های فرهنگی ما با کشورهای دیگر بحث جدیدی نیست و شاید امروز به داغی گذشته هم نباشد. پس اتفاقی که امروز بهانه‌یی برای حاشیه‌سازی شده‌است برای ما چندان جدید نیست.

خانم حاتمی در این جشنواره رفتاری نکرده است که کسی احساس کند به ارزش‌های ما توهین شده است. انتشار توضیحات خانم حاتمی درباره‌ی این اتفاق به وضوح نشان می‌داد که ایشان ابتکار عملی نداشته و صرفا رفتار انفعالی در یک موقعیت انجام داده است.

از روزی که ایشان به‌عنوان داور انتخاب شده‌اند تا امروز این حضور مایه‌ی افتخار است و کاش فرصتی دست نمی‌داد که این حضور چنین به حاشیه آلوده شود. ما همیشه می‌توانیم از فرصت این حضور استفاده کنیم و اگر هم اتفاقی رخ می‌دهد که به ذائقه‌ی برخی از ما خوش نمی‌آید، اگر مدعی ارزش‌ها هستیم اتفاقا نباید مساله را بزرگ کنیم و به حاشیه‌های آن دامن بزنیم.

خانم حاتمی الگوی بسیار خوبی برای اهالی سینما و جوانان ماست و باید قدردان او باشیم. لیلا حاتمی در متنی که منتشر کرد توضیح داد که از نخستین مکاتبات و دیدارهایی که با اعضای این جشنواره داشته شرایط خود را برای این حضور توضیح داده است.

اتفاقی که در کن افتاد، در کل اتفاق پیچیده و عجیبی نبود. اتفاق عجیب واکنش کسانی بود که همیشه آماده هستند تا برمبنای منافع خود اتفاقی را در حد یک اعلام جنگ بزرگ کنند.

در حیرتم که چطور وقتی رئیس‌جمهور سابق کشورمان مادر هوگو چاوز را در آغوش کشید، کسی بر او خرده نگرفت، گریبان ندرید و از بر باد رفتن ارزش‌های ایرانی و اسلامی گلایه‌ای نکرد. قطعا مسئولیت نمایندگی رئیس‌جمهور یک کشور در کشوری دیگر بیش از مسئولیتی است که از یک بازیگر در یک جشنواره انتظار داریم. همین گروه در آن مقطع تریبون‌های زیادی در اختیار داشتند، اما هیچ‌یک فریاد وامصیبتا سر ندادند که چرا رئیس‌جمهور ما چنین رفتاری از خود بروز داده است. این سکوت را مقایسه کنید با واکنش‌هایی که علیه لیلاحاتمی اتفاق افتاد. ببینید با چه ادبیات و لحنی درباره‌ی ژاکوب و حاتمی صحبت شده است.

به عکس قول سعدی که می‌گوید: دوچیز طره عقل است دم فروبستن به‌وقت گفتن و گفتن به‌وقت خاموشی، دقیقا آن‌جایی که باید اعتراض کنند، سکوت می‌کنند و چشم می‌بندند و آن‌جایی که باید خاموش شوند، گریبان می‌درند. حکایت عجیبی است! جامعه‌ی سینمایی ما و به‌خصوص زنان این سینما با جشنواره‌های خارجی بیگانه نیستند. همه‌ی محدودیت‌ها و خط قرمزها را می‌شناسند و از بلوغ بالایی برخوردارند. ما نمی‌توانیم به بهانه‌های مختلف فرصت حضور سینمای ایران را در جشنواره‌های مهم از دست دهیم و سینماگران ما هم خود می‌دانند که چه مسئولیت سنگینی را در این راستا برعهده دارند.

به زعم من تاکنون چنین بوده و مساله اخیر هم صرفا از به خطر افتادن منافع عده‌یی خاص نشات گرفته و نه از رفتار لیلا حاتمی که در نهایت شایستگی در این جشنواره حضور یافت."