بهترین فیلم سینماحقیقت؛
«گلولهباران» نمونه موفق یک تولید مشترک است
«گلولهباران» موفقترین مستند سیزدهمین دوره جشنواره بینالمللی «سینماحقیقت» بود که نشان فیروزه بهترین فیلم، تندیس بهترین کارگردانی مستند بلند و جایزه بهترین تدوین جشنواره را کسب کرد.
تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۳ دی ۱۳۹۸ ساعت ۱۳:۴۱
«گلولهباران» موفقترین مستند سیزدهمین دوره جشنواره بینالمللی «سینماحقیقت» بود که نشان فیروزه بهترین فیلم، تندیس بهترین کارگردانی مستند بلند و جایزه بهترین تدوین جشنواره را کسب کرد.
به گزارش تحریرنو از روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، "تولید مشترک" یکی از ارکان جهش سینمای مستند دنیا است که بسیاری از آثار ارزشمند مستند که در جشنوارههای جهانی موفق به کسب موفقیتهای بزرگ میشوند، در قالب تولید مشترک جلوی دوربین رفتهاند تا چند تیم قوی در پیشتولید، تولید و پساتولید، روند ساخت مستند را پیگیری کرده و به نتیجه مطلوب رهنمون سازند.
در همین ارتباط، مرتضی پایهشناس کارگردان و تدوینگر مستند «گلولهباران» معتقد است که مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی گامهایی در زمینهی تولید مشترک برداشته، اما این قطعاً آغاز راه است.
این مستندساز پیرامون جایگاه تولید مشترک در سینمای مستند و حضور مرکز گسترش در این عرصه اظهار کرد: تولید مشترک فیلم مستند در تمام دنیا پذیرفته شده و در حال انجام است. چند سالی است که مرکز گسترش هم گامهایی در این زمینه برداشته، اما این قطعاً آغاز راه است؛ هم در کیفیت هم در کمیت.
پایهشناس افزود: متاسفانه در سینمای مستند ما به جز تعداد معدودی، تهیهکننده کاربلد نداریم. بسیاری از قراردادها با تهیهکنندگان بسته میشود، حال آن که بیشتر فشارها از پیش تولید تا پسا تولید روی دوش کارگردان است و تهیهکنندگان باری را برنمیدارند. گمان میکنم جریان تولید مشترک خصوصاً با مشارکت سرمایهگزاران خارجی، باعث رشد کیفی تهیهکنندگان در آینده هم میشود که از این منظر دستاورد بزرگی است.
وی همچنین دربارهی موضوع مستند خود توضیح داد: «گلولهباران» درنگی است، میان مرگ و زندگی. یک تامل. لختی دراز كشيدن زير آسمان کاملا ابری، وقتی که ثانیهها از تک و تا میافتند و متوقف میشوند. فرصتی است برای نگاه کردن به همراهان مان و عمیق شدن در احوالات شان. گلوله باران داستان یک انتخاب است؛ دیدن گلوله یا باران.
پایهشناس تاکید کرد: داستان «گلولهباران» در جنگ سوریه میگذرد، اما تلاش کردهام که فیلم فارغ از زمان و مکان، از تصویر سطحی جنگ عبور کند و بیننده را در موقعیتی انسانی پشت پرده گلولهها ببرد.
موقعیتهایی که فقط در مواجهه نزدیک انسان با مرگ به طور خالص بروز میکند. امیدوارم بینندههای این فیلم از ۶۰ دقیقه عمرشان که همراه این فیلم میشوند، راضی باشند.