آموزش و پرورش می تواند همکاری جدی و وسیعی با سینمای کودک و نوجوان داشته باشد
فیلمنامهنویس کودک و نوجوان باید نیاز و دغدغه مخاطب را بشناسد.
به گزارش تحریرنو ؛ علی اکبر قاضی نظام با تاکید بر اینکه فیلم کودک و نوجوان باید ارزش هنری و فرهنگی داشته باشد گفتند: انتظاری که همواره از آن حرف زده شده است و هیچ پاسخ مثبتی دریافت نکردیم همکاری جدی و وسیع آموزش و پرورش با سینمای کودک و نوجوان است که امیدواریم این همکاری به منصهی ظهور برسد تا شاهد شکوفا شدن مجدد این سینما در آیندهای نزدیک باشیم.
به گزارش روابط عمومی جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوانان، پنجمین جلسه آسیب شناسی و فیلمنامه نویسی برای کودکان و نوجوانان با حضور تعدادی از نویسندگان حوزه نمایشنامهنویسی برگزار و به ارائه راهکارهای مناسب برای رونق و تقویت این حوزه پرداخته شد.
مدير بخش مسابقه فيلمنامه نويسي جشنواره فیلم های كودكان و نوجوانان گفت: داوران بخش فیلمنامه نویسی اگر به سمت انتخاب آثار "برای" کودک و نوجوان هدایت شوند نحوه ارزیابی آنها بسیار متفاوت خواهد بود و فیلمنامههایی را انتخاب خواهند کرد که ضمن دارا بودن ارزش فرهنگی و هنری با مخاطب خود ارتباط خوبی برقرار کند.
قاضی نظام تصریح کرد: تا زمانی که تهیه کننده مطمئن نباشد فیلمنامه فروش خوبی خواهد داشت به سراغ آن فیلمنامه نمیرود. فیلم های کودک و نوجوان حتما باید به نیازهای زمان آنها پاسخگو باشد تا بتواند با جذب مخاطب روبرو شود و سرمایه تهیهکننده را بازگرداند.
مدير بخش مسابقه فيلمنامه نويسي جشنواره فیلم های كودكان و نوجوانان افزود: داوری فیلمنامهی حرفه ای ها با دانشجویان در دوره های گذشته با هم برگزار میشد و این به ضرر هر دو گروه بود در حالیکه باید حرفه ای ها با هم و غیرحرفه ای ها با هم رقابت کنند به همین دلیل امسال این دو گروه را از هم جدا کردیم.
امیر مشهدی عباس کارگردان و نویسنده با بیان اینکه داوران این جشنواره باید نیاز مخاطبان خود را بشناسند گفت: ابتدا باید دانست داوران تا چه اندازه نیاز مخاطب را می شناسند؟ دغدغه مخاطب کودک و نوجوان چیست؟ چراکه، موضوع و سایر عواملی که می تواند مخاطب را جذب کند بسیار متفاوت از اتفاقاتی است که در جشنواره کودک و نوجوان رخ می دهد و به فیلمنامههایی جایزه میدهند که یک اثر هنری صرف است و مخاطبین خود را نمیتواند جذب کند.
وی ادامه داد: نامزدهای هر بخش باید بتوانند در جشنواره حضور داشته باشند و آثار را تماشا کنند و با بهره گیری از آنها بتوانند فیلمنامه های جذابتری در آینده خلق کنند.
غلامرضا ساغرچیان نمایشنامهنویس و فیلمنامهنویس ادامه داد: آثاری که در جشنواره پذیرفته می شوند معمولا درباره کودک و نوجوان هستند و بحثهای دیگر که نیاز کودک و نوجوان ما نیست بسیار پررنگتر است در حالی که فیلم کودک و نوجوان نباید تنها "درباره" کودک باشد بلکه باید "برای" کودک باشد.
قاضینظام افزود: امسال ما فقط فیلمنامههایی را قبول خواهیم کرد که برای کودک و نوجوان باشد.
مرتضی آسمانی نویسنده کودک و نوجوان تاکید کرد: اگر سینما به مساله تربیت توجه نکند یک ضعف بزرگ محسوب می شود و در فیلمنامه ها باید به این مقوله توجه جدی داشتهباشند.
رضا عبدالعلی زاده نویسنده حوزه کودک بیان کرد: نوشتن فیلمنامه بصورت گروهی، و استفاده از اقتباس می تواند نتایج قابل توجهای داشته باشد. در حال حاضر به تنهایی نمی شود داستان مخاطب پسندی را خلق کرد بلکه باید چند نوع نگاه و تفکر با هم به تولید داستان بپردازند و این همکاریها اثرات خوب و مثبتی بر روی فیلمنامه داشته است.
مهشید فریدفر یکی دیگر از فیلمنامه نویسان کودک و نوجوان ادامه داد: جشنواره باید محفلی برای برقراری ارتباط سینماگران با فیلمنامه نویسان باشد و از این طریق داستان های خود را به مرحله تولید نزدیک کنند.
فهیمه میرزا حسینی نویسنده و کارگردان نمایشنامه های عروسکی پهلوان کچل و خواستگاری آبجی خانم گفت: زیربنای اصلی فیلمنامه و نمایشنامه یک داستان قوی است که مخاطب را با خود همراه میکند و اختصاص بخشی در گروه حرفهایها و اندیشههای نو باعث خواهد شد که دوستان به کارهای اقتباسی رو آورند.