با یک پسوند «عمومی» نمی توان تکنولوژی نوین سینما را ناپسند جلوه داد
چندی پیش مرکز بررسیهای استراتژیک ریاستجمهوری پژوهشی درباره سینمای ایران انجام داد که یاداوری برخی نکات در پاسخ به این پژوهش ضروری است.
تاریخ انتشار : شنبه ۲۶ اسفند ۱۳۹۶ ساعت ۱۷:۲۸
چندی پیش مرکز بررسیهای استراتژیک ریاستجمهوری پژوهشی درباره سینمای ایران انجام داد که یاداوری برخی نکات در پاسخ به این پژوهش ضروری است.
تحریرنو ؛ شکی نیست که سینما بهرهگیری از فناوری برای تبدیل متون ادبی به تصویر و صداست اما سوال این است که چگونه باید حد و مرز استفاده از تکنیک را در سینما مشخص کنیم.
نویسنده نقد دچار تناقض در استفاده از تکنولوژی در سینما شده است. میپذیرد که سینما یک تکنیک است ولی با یک پسوند «عمومی» که معنی آن نامعلوم است استفاده ازتکنولوژی نوین در سینما را ناپسند جلوه میدهد. آیا باید زمانی که صدا وارد سینمای صامت شد یا سینمای سیاه سفید به سینمای رنگی تبدیل گردید باید استفاده از تکنولوژی را در سینما متوقف میکردیم؟ یا برای تولید انیمیشن بجای استفاده از فناوریهای نوین مانند تصویر سازی رایانهای (Computer Generated Imagery) از روشهای سنتی تولید انیمیشن استفاده میکردیم؟
استفاده از عبارت تکنیک عمومی که معلوم نیست حدود و ثغور آن کجاست باعث خواهد شد که ما از هیچ فناوری نوین در سینما استفاده نکنیم. شاید اگر منتقد محترم ۱۰۰ سال پیش زندگی میکرد اصولاً با به وجود آمدن سینما مخالفت میکرد.
استفاده از یک تبلت برای نشان دادن علاقه زن داعشی برای تماشای کنسرتهای غربی اصولا به فرم ارتباطی ندارد و به محتوا مرتبط است و نشانه استفاده از فناوری در حوزه سینما نیست که مورد انتقاد قرارگرفته است. اما استفاده از جلوه های بصری و فناوری تصویرسازی رایانه ای راه گریز ناپذیر سینمای ایران است استفاده از فناوریهای نوین هیچ منافاتی با سینمای معناگرا ندارد.
فناوری این امکان را به شما میدهد که تولیدات با کیفیت بالاتر و با هزینه پایینتر داشته باشید به تصویر کشیدن مفاهیم رویا پردازانه و تخیلی، ماجراجویانه، تاریخی و .... راهی جز استفاده از فناوری ندارد. حتی در فیلمهای جنگی استفاده از فناوریهای نوین در شکل حرفهای آن این شرایط را فراهم کرده که روایت ما از جنگ به واقعیت نزدیکتر باشد. از سوی دیگر استفاده ناشیانه از فناوری یا تلاش برای پوشاندن نواقص محتوایی با استفاده از فرم بهرهگیری از تکنیک ارتباطی به فناوری ندارد.
و نکته آخر اینکه اگر سینمای ایران بخواهد روی پای خود بایستد باید از نظر اقتصادی خودکفا شود و این راهی ندارد جز اینکه با استفاده از فناوریهای نوین وارد عرصههای جدید از نظر فرم شود و اگر میخواهد در عرصه جهانی حرفی برای گفتن داشته باشد باید در لبه فناوریهای سینمایی حرکت کند.
سهیل ایرانی منتقد