نخستین روز جشنواره فیلم سلامت با برگزاری دو کارگاه های آموزشی از سوی شهرام مکری کارگردان و فرهاد توحیدی فیلمنامه نویس همراه شد.
به گزارش تحریرنو به نقل از روابط عمومی جشنواره فیلم سلامت از پردیس سینمایی چارسو،شهرام مکری در کارگاه روش های ساده برای کارگردانی گفت: کارگردانی در شرایط فعلی سینما به یک حرفه اشتراکی تبدیل شده است و در رابطه با طراح صحنه، فیلمبردار و طراح جلوه های ویژه و همه متخصصانی برمی گردد که در امور فنی یک فیلم مشارکت دارند.
کارگران فیلم ماهی و گربه درباره کارگردانی ساده و تعریف جا افتاده از وظایف کارگردان در ایران توضیح داد: تصور ما از یک کارگردان، عمدتا بازی خوب گرفتن از بازیگران است. در حالی که در کشورهای دیگر برخی از بازیگران ستاره، فردی را به عنوان بازیگردان همراه خود سر صحنه می برند.
وی افزود: اما در ایران اگر فیلمی یک بازیگردان داشته باشد، او مسئولیت مشورت دادن به همه بازیگران یک فیلم را برعهده دارد و نه تنها یک بازیگر را. همچنین امروزه بازیگران به سمت سبک هایپررئالیستم حرکت کرده اند و این شیوه بازی را بسیار واقعی و نزدیک به زندگی می دانند، اگرچه درباره بعضی فیلم ها این نسخه بازیگری جواب می دهد، اما این سبک به معنای معیار خوب بازی کردن در هر شرایطی نیست.
وی درباره تحول راه های کارگردانی از ابتدای تاریخ سینما تاکنون خاطرنشان کرد: در ابتدای تاریخ سینما میزانسن خطی و تئاتری در کارگردانی رواج داشت. اما بعدها برخی منتقدان بر این خرده گرفتند که فیلم باید با تئاتر تفاوت کند و حس سینما را به تماشاگر القا کند، بنابراین قرار بر این شد که دوربین نزدیک به سوژه حرکت کند و تنوع اندازه نما در قاب بدون برش زدن ایجاد شود.
مکری در ادامه با اشاره به تفاوت سینمای کلاسیک و موج نو توضیح داد: از نگاه سینمای موج نو فیلم محصولی برای مصرف عام نیست. بلکه یک تولید هنری است و در دهه ۸۰ این ایده تاثیر زیادی بر سینماگران آمریکایی هم گذاشت. اما در باور سینماگران کلاسیک آمریکا، فیلم با هدف مصرف عمومی تولید می شود.
مکری با تعریف رابطه متن و فرامتنی بین سینما و تماشاگر، عنوان کرد: در تعریف سوم از فیلمسازی که از دهه ۹۰ به بعد رواج یافت، این ایده مطرح شد که هر چیزی در دنیا یک متن است و هر آنچه بیرون از آن قرار می گیرد، فرامتن است.
در ادامه این جشنواره فرهاد توحیدی در کارگاه مبانی اولیه فیلمنامه داستان گو با اشاره به اینکه مبانی اولیه سینمای داستان گو به فیلم های بلند مربوط می شود، گفت: سینما از نظر من نقالی مدرن است یعنی برای گفتن داستان از ابزارهای تازه ای استفاده می کنیم اما این داستان ها شکل تازه داستان های قدیمی هستند.
وی با بیان اینکه پدر معنوی همه آثار داستانی ارسطو است، گفت: ارسطو به ما گفته است که چگونه داستان بگوییم. او به ما می گوید یک داستان باید آغاز، میان و پایان و همچنین زمان و مکان و موضوع نیز داشته باشد.
وی با بیان اینکه مبانی داستان گویی ارسطو در طول تاریخ دست به دست می شود و مورد آزمون و خطا قرار می گیرد، بیان کرد: برادران لومیر هم در فیلم های خود به گونه ای داستان داشته اند. به طور مثال خروج کارگران از کارخانه داستان دارد. لزوم داستان گویی رفته رفته در سینمای ناطق بیشتر حس می شود و متون فیلمنامه نویسی در دهه های ۷۰ و ۸۰ نمود بیشتری پیدا می کند.
در نخستین روز جشنواره، فیلم های "لامپ صد" به کارگردانی سعید آقاخانی، "عصر یخبندان" به کارگردانی مصطفی کیایی، "برادرم خسرو" به کارگردانی احسان بیگلری، "حوالهی" به کارگردانی علی یحیایی و همچنین فیلم های "بشارت به شهروند هزاره سوم" به کارگردانی محمد هادی کریمی، "سر به مهر" به کارگردانی هادی مقدم دوست و "آتش بس۲" به کارگردانی تهمینه میلانی روی پرده رفتند.
این فیلم ها که هر کدام به نوعی به موضوع سلامت می پرداختند در سالن های پردیس چهارسو در بین علاقمندان به حوزه فیلم و سلامت و دانشجویان علوم پزشکی نمایش داده شدند.
همچنین در این روز بیش از پانزده مستند منتخب کوتاه و بلند از جمله "چله کشی" ساخته احمد سید کشمیری، "یک داستان واقعی" به کارگردانی ماجد نیسی، "دسترنج" ساخته بابک بهداد اکران شدند.
این جشنواره به همزمان با روز پزشک اول شهریور کار خود را آغاز کرده و تا پنجم شهریور ادامه دارد.