تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۵ ساعت ۱۷:۲۷

چندی پیش پس از مدتها با یکی از دوستانم که منتقد سینماست ازکنار یک سینما رد می شدیم که هوس کردیم وقت و پول گرانمایه مان را برای دیدن فیلمی خرج کنیم و از انجا که وضعمان تراژیک بود تصمیم گرفتیم با دیدن یک فیلم کمدی مقداری از بار تراژیک زندگیمان کم کرده و درجه ی آن را که در این چند روز اخیر به بالاترین حد خود رسیده بود تعدیل نماییم. بالاخره با توافق یکدیگر بلیط خریده و وارد سالن سینما شدیم. ناگفته نماند که از آنجایی که خودمان را جزو هنرمندان می دانیم – هنر سینما- و دستی هم بر آتش داریم ، بدون اوردن تخمه و چیپس و غیره وارد سالن شدیم. اما وقتی دیدیم هر کسی که وارد سالن انتظار می شود با کیسه ای از تنقلات و خوردنی می آید برای اینکه ما هم بگوییم ته جیبمان شپش پشتک و وارو نمی زند تنقلات خریدیم . البته باز بدلیل همین اتیکت هنرمند بودن ، تصمیم داشتیم تا خوردن آنها را به بعد از پایان فیلم و ترک سالن موکول کنیم. بالاخره تعدا کثیری که برای دیدن فیلم امده بودند سر جاهای خود نشستند( البته تعداد کثیر تماشاچیان نسبت به تماشاچیان فیلم های دیگر تخمین زده شده است، انهم در زمان رکود سینما ) چراغها خاموش شد و فیلم بر پرده ظاهر گشت. نام دو بازیگر به نام و خوب در تیتراژ اولیه، انتظار دیدن فیلمی خوب را برای من و دوستم به ارمغان داشت؛ سرا پا گوش شدیم و چشم.

بالغ بر نیم ساعتی گذشت و من و دوستم نوبتی به ساعتمان نگاه می کردیم و هر چه منتظر شدیم تا بالاخره حرفی و حرکتی سبب خنده ما شود، نشد که نشد. با خود گفتیم نکند مشکل از ماست اما انگار تمام کسانی هم که مثل ما بدیدن این فیلم کمدی آمده بودند هم به همین اپیدمی دچار شده بودند. بالاخره طاقتمان طاق شد و خوردنی ها را در آورده و شروع به خوردن کردیم تاحداقل به همین بهانه تا پایان فیلم طاقت بیاوریم. وقتی تیتراژ پایانی فیلم پخش شد من و دوستم با نگاهی عاقل اندر سفینه سالن را ترک کردیم.

آنچه ذهن هر دوی ما را مشغول کرده بود چندین مسئله درمورد این فیلم بود که البته ما هم چیزهایی یاد گرفتیم.

یکی اینکه در این دوره و زمان می توان بازیگر کمدی معروفی را در فیلم اجتماعی وارد کرد و به نام فیلم کمدی ، به خورد تماشاچیان داد.

دوم اینکه در این دوره و زمان اگر سینماگران بگویند ماست سیاه است ،تماشاچیان باور می کنند و اگر از دیدن فیلم کمدی لبخندی بر لبشان ننشست تعجب نمی کنند.

سوم اینکه پوسترتبلیغاتی فیلم می تواند هیچ ربطی به خود فیلم و موضوع و محتوای آن نداشته باشد.

و...

از قضا چند شب بعد در یک برنامه رادیویی بامدادی بر حسب اتفاق با تهیه کننده و کارگردان همان فیلم صحبت تلفنی صورت گرفت و آنچه تهیه کننده ی فیلم در قسمتی از صحبتهایش عنوان کرد مرا بسیار شگفت زده نمود؛ این گفته ایشان بود " ما یک کمدی عمیق ساخته ائیم" پس از نیم ساعتی که از پایان صحبتهای ایشان گذشت و اینجانب از شوک وارده کمی بیرون امدم .هر چه به معلومات و مصورات خود مراجعه نمودم معنی صحبتهای این تهیه کننده محترم را نفهمیدم.

ایا به تازگی به فیلم های کمدی که مردم را نخنداند و یا فیلمی که فقط به دلیل داشتن یک بازیگر کمدی ؛ نام کمدی عمیق اطلاق می شود؟!

کاش این تهیه کننده محترم حداقل عمق این فیلم را برا یمان تخمین میزدند تا ما بدانیم منظور از عمق این فیلم چه بود؟ چون یک مورچه، یک کاسه ی اب را عمیق می بیند و یک فیل هم دریا را ! حالاکاسه آب عمیق است یا دریا ؟ یا اصلا کدام عمیق تر است؟ اصلا عمیق به چه چیزی اطلاق می شود؟

از این پس من و دوستم تصمیم گرفتیم برا ی یافتن عمق فیلمهایی که بر پرده سینما ها اکران می شود ، با خود یک متر برده و عمق انها را تخمین بزنیم.

پس با این حساب تهیه کننده هایی که این روزها فیلم می سازند باید بر خود ببالند که نا خواسته پا به صحنه ی ساخت فیلم های عمیق گذاشته اند.

دست اندرکاران هم درتلاش باشند در جشنواره های امسال بخشی را به اکران فیلم های عمیق حتما اختصاص دهند یا اصلا میتوان یک جشنواره مختص فیلم های عمیق در نظر گرفت.

البته لازم نیست تماشاگران محترم نگران باشند چرا که عمق آن آنقدر زیاد نیست که غرق شوند چرا که عمق آن تا زانوهایشان بیشتر نخواهدبود. پس لطفا دست اندکاران نمایش در رده بندی فیلم ها گزینه عمیق را هم اضافه کرده تا مبادا تماشاچیان غرق شوند. البته وجود غریق نجات برای محکم کاری کمی ضروری بنظر می رسد.

فرهنگ سینمایی این قسمت:
عمیق: عوام در آن غرق میشوند
سینمای عمیق: استخر عمیقی که عوام ،خود را با پرداخت پول داخل ان می اندازند.
سینمای کمدی: یک نوع غرق شدن بدون اینکه متوجه شوند. با خنده غرق شدن.

مهناز درودی

 

RSS

پیوندها

ارتباط با ما

دربارۀ ما