تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۷ دی ۱۳۹۵ ساعت ۱۹:۲۴

بهرام عظیمی گفت: انیمیشن در کشور ما بلاتکلیف مانده است و تولیداتمان بین مرز خیلی حرفه‌ای تا متوسط باقی مانده است.

به گزارش تحریرنو، بهرام عظیمی کارگردان و طراح انیمیشن و داور دهمین جشنواره رویش با بیان این مطلب افزود: کشور ما همچنان که در صنعت نسبت به سایر کشورهای پیشرفته بسیار عقب است، در سینما و انیمیشن هم عقب مانده است. الان ما حتی نسبت به کشورهایی همچون کره و هند و چین که ۲۰ یا۲۵ سال پیش همترازمان بودند نیز عقب مانده‌ایم.

وی افزود: در حال حاضر هزینه کردن برای انیمیشن در کشورهای پیشرفته به خصوص آمریکا و ژاپن با سایر نقاط دنیا متفاوت است. آن‌ها سرمایه گذاری می‌کنند و این سرمایه گذاری بازده مالی بسیار بالایی برایشان دارد. مبنای یک انیمیشن در آمریکا این است که از یک کودک تا یک انسان مسن می‌تواند انیمیشن را ببیند و تحت تاثیر قرار بگیرد. البته گونه‌های دیگر تصویری چنین خاصیتی را ندارند. هنوز هم کشورهایی که روی انیمیشن خیلی سرمایه گذاری می‌کنند، انگشت‌شمار هستند.

وی علت این ضعف را متوجه نگاه مدیران و سیاست گذاری‌های غلط دانست و گفت: اولویت توجه در سینمای ما، به سمت سینما زنده معطوف شده. سینمای زنده‌ای که داستان و وقایعش در زمان حال اتفاق می‌افتد حالا اگر پله بعدی هم باشد گذشته را می‌سازند. در سینمای ایران هیچ وقت به آینده روی نمی‌آوریم. آینده در سینمای ما یعنی یک هفته یا نهایتا یک ماه بعد. از سوی دیگر انیمیشن می‌تواند این خلا را پر کند چرا که هنر آینده‌نگر است. ولی در کشور ما اصلا به آینده اهمیت نمی‌دهند.

عظیمی ادامه داد: تجربه نشان داده که سبک انیمیشن ایرانی بدون تحرک، کند، پر دیالوگ و بی بهره از موسیقی است. البته در این میان هر از چند گاهی آثاری می‌بینیم که امیدوارمان می‌کند. اما هنوز سر موسیقی مشکل داریم. موسیقی در انیمیشن سینمایی بسیار مهم است. حتی ما اندازه کارگردان انیمیشن افغانی و عراقی دستمان برای کار در انیمیشن هم باز نیست. خوراک انیمیشن ما سال‌هاست توسط انیمیشن‌های درجه یک خارجی تامین شده و خلا نیاز به انیمیشن پرشده است. حالا به جایی رسیده‌ایم که اصلا توانایی رقابت با انیمیشن‌های خارجی را نداریم. حالا اگر انیمیشنی ساخته می‌شود که کمی خوب است، همه می‌گوییم خدا را شکر.

وی بودجه و هزینه ساخت را در کم اقبالی نسبت به انیمیشن موثر دانست و افزود: در انیمیشن به خاطر هزینه بالایی که دارد نیازمند بودجه دولتی است. برای مثال با بودجه یک انیمیشن متوسط ایرانی می‌توان پنج تا فیلم ساخت. پس مدیر هنری ما ریسک نمی‌کند و ترجیح می‌دهد پنج تا فیلم زنده بسازد تا یک انیمیشن. چرا که انیمشن ما هنوز نتوانسته امتحانش را پس دهد و واقعا مدیران ما نمی‌توانند به امثال من با ۲۵ سال سابقه اطمینان کنند که هم فیلم خوب باشد و هم بازگشت مالی داشته باشد. مشکل دیگر این است که مثلا هزینه شما ۲ میلیارد است و شما ۱میلیارد و نیمش را خودتان می‌دهید و ۵۰۰ میلیون را یک بخش دولتی می‌پردازد اما آنها به اندازه ۵ میلیارد در کار شما دخالت می‌کنند.

به گزارش تحریرنو، داور دهمین جشنواره رویش این جشنواره را در توسعه انیمشن کشور موثر دانست و گفت: رویش جشنواره‌ای با موضوع دینی است اما دست هنرمند را باز گذاشته تا دین را در خانواده، زندگی و جامعه جستجو کند و نگاه باز و وسیعی به موضوع دارد. اگر شما یک انیمیشن ارزشی به معنای واقعی کلمه داشته باشید، رویش از آن استقبال می کند. خیلی از فیلمسازان ما دوست دارند انیمیشن‌شان برای نخستین بار در رویش اکران شود و برای خود من هم چنین بوده است. رویش جایگاهی مهمی همچون دوسالانه انیمیشن ایران را داراست.

وی نسبت به آینده انیمیشن ابراز امیدواری کرد و افزود: از نظر من ۳ یا ۴ سال است که انیمیشن در کشور ما به دلایل مختلف از جمله رکود مالی که در جامعه است، افت کرده اما در همین چند سال رکود انیمشین، ما شاهد حضور مدیران فرهنگی درجه یک در عرصه فرهنگ کشورمان هستیم. زمانی بود که ما تولید داشتیم اما مدیران خوبی وجود نداشتند، اما حالا مدیر خوب وجود دارد اما پول نیست و انیمیشن ما دچار رکود شده. امیدوارم هرچه زودتر فضای جامعه و تولید به نقطه‌ای برسد که بتوان از وجود این مدیران استفاده خوبی کرد و شاهد شکوفایی انیمیشن کشور بود.

 

RSS

پیوندها

ارتباط با ما

دربارۀ ما