"ایستاده در غبار"، شرحِ سروِ سبز
"ایستاده در غبار"، بعد از مدت‌ها سینمای ایران را صاحب یک اثر جنگی شاخص می‌کند‌، فیلمی با معیارهای کیفی بالاتر از استانداردهای سینمای ایران.
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۱۵ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۱۶
 
"ایستاده در غبار"، شرحِ سروِ سبز
 
بعد از سریال درخشان و کم نظیر آخرین روزهای زمستان ، خیلی ها منتظر جشنواره امسال بودند تا ببیند محمدحسین مهدویان در اولین حضور سینماییش چه دستپختی دارد . فیلمساز جوان و بسیار توانایی که با سریال جذاب و دلربایی که درباره شهید حسن باقری ساخته بود ، یک مجموعه مستند – روایتی را بدل به یکی از پر طرفدارترین برنامه های تلویزیون کرده بود . مهدویان فیلم سینمایی خود را در سکوت نسبی خبری آغاز کرد ، با بودجه ای که گفته می شد بسیار فراتر از بودجه های معمول برای یک فیلم سینمایی است . مهدویان که چندان دوست ندارد با حاشیه ها خبرسازی کند ، روند تولید فیلم خود را به رغم بروز برخی مشکلات ادامه داد ، و درنهایت شامگاه روز چهاردهم بهمن از فیلم اول خود رونمایی کرد ، ایستاده در غبار ، روایتی از شیرمرد دلاور جنگ ایران و عراق ، احمد متوسلیان.

"ایستاده در غبار"، بعد از مدت‌ها سینمای ایران را صاحب یک اثر جنگی شاخص می‌کند‌، فیلمی با معیارهای کیفی بالاتر از استانداردهای سینمای ایران. یک فیلم سرحال‌، خوش ریتم، جذاب و هوش‌مندانه. فیلمی با تکنیک درخشان ، هوشمندانه و اجرایی غافلگیرکننده و حساب شده . فیلمی که بدون شعارهای رایج در سینمای دفاع مقدس ایران ، بسیار شجاعانه قهرمان خود را از هر تقدیسی مبرا می کند و روند طبیعی بدل شدن یک انسان معمولی به یک قهرمان ماندگار را با چنان مهارتی تعریف می کند که مخاطب چاره ای جز مسحور شدن ندارد.

فیلمنامه ای که برای فیلم طراحی شده ، یه شکلی نامتعارف به جای دیالوگ از نریشن و تک گویی استفاده کرده است . تعدد راوی ها بدون گیج کردن مخاطب ، فرصت معرفی شخصیت قهرمان از ابعاد گوناگون را فراهم کرده است ، و روندی اسنادی و واقعی به فیلم داده است . شیوه تدریجی ارائه اطلاعات و تاکید بر زمینی بودن و خاکستری بودن شخصیت اصلی که با المان هایی مانند اعتراف زودهنگام در هنگام دستگیری توسط ساواک ، خشم و عصیان متوسلیان در تقابل با شهید وزوایی و ... رونمایی می شود ، و نیز جذابیت فزاینده شخصیت کاریزماتیک و برجسته متوسلیان سبب شده مخاطب در همراهی با با فیلم مشکلی حس نکند . ضمن آن که ایستاده در غبار یک تفاوت بسیار ویژه با فیلمهای دیگر سینمای ما دارد ، معرفی کامل یک قهرمان . فیلم بعد ازمدتها سینمای ما را صاحب یک شخصیت اصلی کارآمد ، توانا ، و باهوش می کند . مردی که در بزنگاه‌های سخت قصه می تواند عنصری تعیین کننده باشد و به تنهایی بار درام داستان فیلم را به دوش بکشد.

فیلم در تمام ابعاد حرفه ای و خوش ساخت است . کارگردانی فیلم با استفاده از تکنیک و توانایی و شناخت بسیار موفق عمل کرده است ، به ویژه در سکانسهای نبرد در اواخر فیلم که انصافا بهترین نماهای جنگی تاریخ سینمای ایران را طراحی و اجرا کرده است . فیلمبرداری فیلم توانایی فنی گروه سازنده را به بهترین شکل ثبت کرده است ، و در تبدیل کردن نماها به مستند ترین شکل ممکن بسیار ماهرانه عمل کرده است . تدوین هوشمندانه و حساب شده فیلم که ریتمی مناسب را در سراسر اثر ایجاد کرده و نیز موسیقی متن بسیار درخشانی که احتمالا برنده سیمرغ بلورین هم خواهد شد ، برخی از ویژگیهای مثبت فیلم هستند و نیز انتخاب بازیگر نقش اصلی ، که هم آشنا نیست و هم بسیار ماهرانه بازی کرده و نقش را به خوبی تثبیت کرده است.

ایستاده در غبار نمونه درخشانی از سینمای هدفمند ، ارزشی و در عین حال تکنیکی و حسی و ماندگار است . ترکیبی از توانایی های فنی با مضمونی قابل تحسین ، که نتیجه اش ثبت ماندگار تصویری کامل از یک قهرمان ملی است . فیلمی که می تواند مسیر بودجه های دولتی را از فیلمهای بی اثر شعارزده فاقد جذابیت ، به سمت ساخت فیلمهایی ببرد که هم ارزشهای سینمایی والا داشته باشند . فیلمهایی که بتوانند تصویری همیشگی و البته قابل درک و دوست داشتنی از قهرمان های ملی دوران معاصر ثبت کنند ، به ویژه از شیرمردان حماسه دوران دفاع مقدس . دلیرمردانی که شیر پاک خورده بودند و خونشان را فدای کشورشان کردند تا چشم هرکس را که به ایران و ایرانی طمع دارد کور کنند . سینمای ما هنوز به جنگ ، آدمهای جنگ و قصه های جنگ بسیار بدهکار است.
کد مطلب: 4458