در نشست "خداحافظی طولانی" مطرح شد:
فرزاد موتمن: عاشق ژانر عشقی و جنایی هستم
کارگردان فیلم سینمایی خداحافظی طولانی گفت: من عاشق ژانر عشقی و جنایی هستم و دلیل ساخت "خداحافظی طولانی" تم عاشقانه‌ی آن است.
تاریخ انتشار : دوشنبه ۱۳ بهمن ۱۳۹۳ ساعت ۱۲:۴۶
کارگردان فیلم سینمایی "خداحافظی طولانی" گفت: من عاشق ژانر عشقی و جنایی هستم و دلیل ساخت "خداحافظی طولانی" تم عاشقانه‌ی آن است.
تحریرنو: نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی "خداحافظی طولانی" لحظاتی پیش با حضور عوامل آن و رامتین شهبازی به عنوان منتقد برگزار شد.
در ابتدای این نشست فرزاد موتمن، کارگردان این فیلم با ابزار خرسندی از حضور دوباره در جلسات رسانه‌ای جشنواره‌ی فیلم فجر افزود: قصه‌ی فیلم کار اصغر عبداللهی است که یک نویسنده و رمان‌نویس نسبتا قدیمی است. ابتدا از این داستان بی‌اطلاع بودم و دوست داشتم فیلم‌نامه‌ی خودم را جلوی دوربین ببرم اما علی حضرتی با من تماس گرفت و پیش‌نهاد تولید این کار را داد.
وی ادامه داد: وقتی این فیلم‌نامه را مطالعه کردم به‌دلایل زیادی فیلم‌نامه‌ی خود را کنار گذاشته و خواستم که این فیلم‌نامه را بسازم.
کارگردان فیلم "خداحافظی طولانی" دلایل ساختن این فیلم‌نامه را برشمرد و یادآور شد: فیلم‌نامه روایت عاشقانه‌ای داشت و همه می‌دانند که من عاشق دو ژانر عشقی و جنایی هستم و سینمای من این دو ژانر است.
موتمن تصریح کرد: نکته‌ی بعدی این بود که بعد از "شب‌های روشن" هیچ فیلم‌نامه عشقی نداشتم و میزانسن این فیلم‌نامه بهمن اجازه می‌داد که به‌لحاظ گرافیکی هم عشق را به اصطلاح در بیاورم.
وی گفت: نکته‌ی بعدی این بود که این فیلم در فضای صنعتی و درباره‌ی کارگران فقیر است و متاسفانه در سینمای ما فیلم‌ها همه به‌خاطر تجارت از خیابان پارک وی به بالا می‌گذرد، در حالی‌که مشتریان اصلی ما طبقه‌ی پایین جامعه هستند.
این کارگردان اضافه کرد: این فیلم‌نامه یک فرصت بود و اگر ایرادهایی هم داشت من باز چنگش می‌زدم و احساس کردم فیلم بهمن این اجازه را می‌دهد آن‌را که به ژانر وسترن نزدیک کنم. از طرفی یک تم فیلم تقابل فرد با جامعه را نشان می‌دهد و در صحنه‌ی اول با این سبک مواجه می‌شویم.
وی اضافه کرد: البته یکی از دلایل مهم گروه تولید بود که پول‌شان آماده بود و بلافاصله یک چک خوب بهمن دادند و فیلم آغاز شد.
کارگردان "شب‌های روشن" به انتخاب سعید آقاخانی برای نقش "یحیی" اشاره کرد و توضیح داد: ما به یک بازیگر مرد ۵۰ ساله احتیاج داشتیم که هم بتواند تنهایی و تلخی را دربیاورد و هم لباس کارگری به او بیاید. بازیگران مرد سینما در این گروه سنی اندک‌اند.
موتمن ادامه داد: گزینه‌ای برای ایفای نقش "یحیی" نداشتیم. مدیر‌تولید فیلم با ترس و لرز پیش‌نهاد سعید آقاخانی را داد اما به محض این‌که پیش‌نهاد داد سکوتی در جلسه حاکم شد و درحالی‌که برخی انتظار مخالفت با این گزینه را داشتند همه این پیش‌نهاد را قبول کردیم و مطمئن بودیم که سعید می‌تواند این نقش را بازی کند.
وی اضافه کرد: تجربه‌ی تاریخی ثابت می‌کند که کمدین‌ها شخصیت‌های جدی را خوب بازی می‌کنند زیرا فشار بر کمدین‌ها بیش‌تر است و معمولا شوخی‌ها روی کاغذ نیست و مجبورند خلاق و متمرکز و بداهه‌سازی کنند و واکنش‌ها را درجا به‌وجود آورند و خیلی تمرین کنند.
کارگردان فیلم "خداحافظی طولانی" یادآور شد: معمولا کمدین‌ها در کارهای درام خوب جواب می‌دهند، شاید در ابتدا تردیدهایی در دل‌مان بود اما از همان دو روز اول آقاخانی چنان متمرکز ظاهر شد که بعد از دو سه روز من و سعید باهم حرف نزدیم و من می‌ترسیدم حرفی به او بزنم که بازی‌اش خراب شود و اواسط فیلم‌برداری میترا حجار به من گفت "آقاخانی برگ برنده‌ی فیلم است".
این کارگردان در خصوص موسیقی فیلم عنوان کرد: این فیلم غمگین است، حتی ازدواجی که صورت می‌گیرد خیلی غمگین است و می‌توان گفت ساده‌ترین ازدواج تاریخ سینمای ایران است. خودم آدم نوستالژیکی نیستم و فکر می‌کنم موزیک شما را به طرف نوستالژیک هدایت می‌کند و گاهی ما را یاد فیلم‌های قدیمی می‌اندازد.
وی اضافه کرد: ما خیلی سخت به این موسیقی رسیدیم و خیلی هم وقت از ما گرفته شد و حتی آهنگ‌ساز را اواسط کار تغییر دادیم. انواع موسیقی را انتخاب می‌کردیم و می‌دانیم که فیلم می‌تواند بدون موسیقی جلو برود اما من فیلم بدون موسیقی را نمی‌خواهم و با اصرار خواستیم که بسازیم و به این نتیجه رسیدیم که موسیقی غیر قراردادی باشد.
موتمن اضافه کرد: دوست داشتم موسیقی طبیعی برای "خداحافظی طولانی" داشته باشیم.
وی اشاره کرد: هنوز روی صدای فیلم تردید داریم و فقط باید به جشنواره می‌رساندیم و اکنون که فیلم با صدای دالبی نمایش داده شد میزان موسیقی را بالا دیدم اما این صدا از این سینما به آن سینما عوض می‌شود، اگر چیزی که این‌جا شنیدیم که را ملاک قرار دهیم این موسیقی بالاست.
در ادامه‌ی این نشست ساره بیات به‌عنوان بازیگر این فیلم عنوان کرد: از روزی که فهمیدم فرزاد موتمن قصد دارد فیلم بسازد مشتاق بودم که با او هم‌کاری کنم. به‌نظر من سینمای موتمن سینمای مولف و او صاحب سبک است، در نتیجه دوست داشتم و در نهایت این سیاق را انتخاب کردم.
وی ادامه داد: همان‌طور که خود فرزاد موتمن شریف است کارش هم شریف بود و احترام زیادی برای ما قایل بودند و من آسایش داشتم.
بیات در ادامه‌ی این نشست در پاسخ به سؤالی مبنی بر این‌که چرا بعد از فیلم "جدایی نادر از سیمین" این سبک نقش را انتخاب می‌کند، توضیح داد: من نقش‌هایی را که خودم دوست دارم و کارگردان‌هایی که دوست دارم را انتخاب می‌کنم. گروه و فیلم‌نامه برای من حائز اهمیت است و خیلی جاها دوست ندارم که باشم.
وی در پایان صحبت‌های خود از رسانه‌ها درخواست کرد که جزییات فیلم را در اخبار توضیح ندهند و امانت‌دار باشند و ماهرو را لو ندهند.
سعید آقاخانی که در فیلم نقش "یحیی" را ایفا می‌کرد گفت: اصلا در ذهنم نمی‌گنجید که این نقش به من پیش‌نهاد شود، با توجه به این‌که قبلا همه‌‌ی کارهایم کمدی بوده مداوم فکر می‌کردم کارگردان پشیمان می‌شود.
وی ادامه داد: با طبقات پایین جامعه آشنا هستم، وقتی که فیلم‌نامه را می‌خواندم شخصیت یحیی خیلی کم حرف بود و احساس می‌کردم که خیلی کم اکت باشد و خودم باید ظریف سازی کنم و آدم قابل‌باور شوم.
محمد کائد، مدیر تولید این فیلم نیز اشاره کرد که در این فیلم همه سر جای خود بودند و بار کسی روی دوش دیگری نبود.
تحریرنو: نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی "خداحافظی طولانی" لحظاتی پیش با حضور عوامل آن و رامتین شهبازی به عنوان منتقد برگزار شد.
در ابتدای این نشست فرزاد موتمن، کارگردان این فیلم با ابزار خرسندی از حضور دوباره در جلسات رسانه‌ای جشنواره‌ی فیلم فجر افزود: قصه‌ی فیلم کار اصغر عبداللهی است که یک نویسنده و رمان‌نویس نسبتا قدیمی است. ابتدا از این داستان بی‌اطلاع بودم و دوست داشتم فیلم‌نامه‌ی خودم را جلوی دوربین ببرم اما علی حضرتی با من تماس گرفت و پیش‌نهاد تولید این کار را داد.
وی ادامه داد: وقتی این فیلم‌نامه را مطالعه کردم به‌دلایل زیادی فیلم‌نامه‌ی خود را کنار گذاشته و خواستم که این فیلم‌نامه را بسازم.
کارگردان فیلم "خداحافظی طولانی" دلایل ساختن این فیلم‌نامه را برشمرد و یادآور شد: فیلم‌نامه روایت عاشقانه‌ای داشت و همه می‌دانند که من عاشق دو ژانر عشقی و جنایی هستم و سینمای من این دو ژانر است.
موتمن تصریح کرد: نکته‌ی بعدی این بود که بعد از "شب‌های روشن" هیچ فیلم‌نامه عشقی نداشتم و میزانسن این فیلم‌نامه بهمن اجازه می‌داد که به‌لحاظ گرافیکی هم عشق را به اصطلاح در بیاورم.
وی گفت: نکته‌ی بعدی این بود که این فیلم در فضای صنعتی و درباره‌ی کارگران فقیر است و متاسفانه در سینمای ما فیلم‌ها همه به‌خاطر تجارت از خیابان پارک وی به بالا می‌گذرد، در حالی‌که مشتریان اصلی ما طبقه‌ی پایین جامعه هستند.
این کارگردان اضافه کرد: این فیلم‌نامه یک فرصت بود و اگر ایرادهایی هم داشت من باز چنگش می‌زدم و احساس کردم فیلم بهمن این اجازه را می‌دهد آن‌را که به ژانر وسترن نزدیک کنم. از طرفی یک تم فیلم تقابل فرد با جامعه را نشان می‌دهد و در صحنه‌ی اول با این سبک مواجه می‌شویم.
وی اضافه کرد: البته یکی از دلایل مهم گروه تولید بود که پول‌شان آماده بود و بلافاصله یک چک خوب بهمن دادند و فیلم آغاز شد.
کارگردان "شب‌های روشن" به انتخاب سعید آقاخانی برای نقش "یحیی" اشاره کرد و توضیح داد: ما به یک بازیگر مرد ۵۰ ساله احتیاج داشتیم که هم بتواند تنهایی و تلخی را دربیاورد و هم لباس کارگری به او بیاید. بازیگران مرد سینما در این گروه سنی اندک‌اند.
موتمن ادامه داد: گزینه‌ای برای ایفای نقش "یحیی" نداشتیم. مدیر‌تولید فیلم با ترس و لرز پیش‌نهاد سعید آقاخانی را داد اما به محض این‌که پیش‌نهاد داد سکوتی در جلسه حاکم شد و درحالی‌که برخی انتظار مخالفت با این گزینه را داشتند همه این پیش‌نهاد را قبول کردیم و مطمئن بودیم که سعید می‌تواند این نقش را بازی کند.
وی اضافه کرد: تجربه‌ی تاریخی ثابت می‌کند که کمدین‌ها شخصیت‌های جدی را خوب بازی می‌کنند زیرا فشار بر کمدین‌ها بیش‌تر است و معمولا شوخی‌ها روی کاغذ نیست و مجبورند خلاق و متمرکز و بداهه‌سازی کنند و واکنش‌ها را درجا به‌وجود آورند و خیلی تمرین کنند.
کارگردان فیلم "خداحافظی طولانی" یادآور شد: معمولا کمدین‌ها در کارهای درام خوب جواب می‌دهند، شاید در ابتدا تردیدهایی در دل‌مان بود اما از همان دو روز اول آقاخانی چنان متمرکز ظاهر شد که بعد از دو سه روز من و سعید باهم حرف نزدیم و من می‌ترسیدم حرفی به او بزنم که بازی‌اش خراب شود و اواسط فیلم‌برداری میترا حجار به من گفت "آقاخانی برگ برنده‌ی فیلم است".
این کارگردان در خصوص موسیقی فیلم عنوان کرد: این فیلم غمگین است، حتی ازدواجی که صورت می‌گیرد خیلی غمگین است و می‌توان گفت ساده‌ترین ازدواج تاریخ سینمای ایران است. خودم آدم نوستالژیکی نیستم و فکر می‌کنم موزیک شما را به طرف نوستالژیک هدایت می‌کند و گاهی ما را یاد فیلم‌های قدیمی می‌اندازد.
وی اضافه کرد: ما خیلی سخت به این موسیقی رسیدیم و خیلی هم وقت از ما گرفته شد و حتی آهنگ‌ساز را اواسط کار تغییر دادیم. انواع موسیقی را انتخاب می‌کردیم و می‌دانیم که فیلم می‌تواند بدون موسیقی جلو برود اما من فیلم بدون موسیقی را نمی‌خواهم و با اصرار خواستیم که بسازیم و به این نتیجه رسیدیم که موسیقی غیر قراردادی باشد.
موتمن اضافه کرد: دوست داشتم موسیقی طبیعی برای "خداحافظی طولانی" داشته باشیم.
وی اشاره کرد: هنوز روی صدای فیلم تردید داریم و فقط باید به جشنواره می‌رساندیم و اکنون که فیلم با صدای دالبی نمایش داده شد میزان موسیقی را بالا دیدم اما این صدا از این سینما به آن سینما عوض می‌شود، اگر چیزی که این‌جا شنیدیم که را ملاک قرار دهیم این موسیقی بالاست.
در ادامه‌ی این نشست ساره بیات به‌عنوان بازیگر این فیلم عنوان کرد: از روزی که فهمیدم فرزاد موتمن قصد دارد فیلم بسازد مشتاق بودم که با او هم‌کاری کنم. به‌نظر من سینمای موتمن سینمای مولف و او صاحب سبک است، در نتیجه دوست داشتم و در نهایت این سیاق را انتخاب کردم.
وی ادامه داد: همان‌طور که خود فرزاد موتمن شریف است کارش هم شریف بود و احترام زیادی برای ما قایل بودند و من آسایش داشتم.
بیات در ادامه‌ی این نشست در پاسخ به سؤالی مبنی بر این‌که چرا بعد از فیلم "جدایی نادر از سیمین" این سبک نقش را انتخاب می‌کند، توضیح داد: من نقش‌هایی را که خودم دوست دارم و کارگردان‌هایی که دوست دارم را انتخاب می‌کنم. گروه و فیلم‌نامه برای من حائز اهمیت است و خیلی جاها دوست ندارم که باشم.
وی در پایان صحبت‌های خود از رسانه‌ها درخواست کرد که جزییات فیلم را در اخبار توضیح ندهند و امانت‌دار باشند و ماهرو را لو ندهند.
سعید آقاخانی که در فیلم نقش "یحیی" را ایفا می‌کرد گفت: اصلا در ذهنم نمی‌گنجید که این نقش به من پیش‌نهاد شود، با توجه به این‌که قبلا همه‌‌ی کارهایم کمدی بوده مداوم فکر می‌کردم کارگردان پشیمان می‌شود.
وی ادامه داد: با طبقات پایین جامعه آشنا هستم، وقتی که فیلم‌نامه را می‌خواندم شخصیت یحیی خیلی کم حرف بود و احساس می‌کردم که خیلی کم اکت باشد و خودم باید ظریف سازی کنم و آدم قابل‌باور شوم.
محمد کائد، مدیر تولید این فیلم نیز اشاره کرد که در این فیلم همه سر جای خود بودند و بار کسی روی دوش دیگری نبود.
کد مطلب: 2442
