تاریخ انتشار : چهارشنبه ۲ دی ۱۳۹۴ ساعت ۰۷:۳۰

آزاده اخلاقی در نشست رسانه‎ای مجموعه‌ی جدید خود گفت: به گزارش یک شاهد ایرانی مرا از برداشت مخاطبان ترساند زیرا بسیاری از مخاطبان اثر مرا با تاریخ واقعی اشتباه می‎گیرند.

به گزارش تحریرنو، نشست رسانه‌ای پروژه‌ی جدید آزاده اخلاقی، عصر روز سه‌شنبه اول دی‌ماه، در گالری محسن و با حضور محمود کلاری (مدیر عکاسی پروژه)، امید روحانی، ایرج رامین‎فر (طراح لباس)، آزاده اخلاقی (کارگردان)، احسان رسول‎اف (تهیه‌کننده)، علی عابدینی (طراح چهره‎پردازی)، لاله مستوفی (دستیار کارگردان)، پیمان جعفری (مدیر تولید پروژه) و جمعی از اصحاب رسانه برگزار شد.

در ابتدای این نشست امید روحانی که اجرای این نشست را برعهده داشت درباره‌ی پروژه‌ی جدید آزاده اخلاقی گفت: مجموعه‌ی قبلی آزاده اخلاقی به روایت ۱۷ مرگ شخصیت‌های تاریخ معاصر اختصاص داشت. پروژه‌ی بعدی او که اکنون در مرحله‌ی پژوهش و پیدا کردن لوکیشن و طراحی چهره و صحنه است روند متفاوتی دارد، این پروژه ویژگی‎های یک کار سینمایی را دارد و می‎تواند گفت از پروژه‌های سینمایی نیز سنگین‌تر است.

وی با اشاره به این‌که پروژه‌ی جدید اخلاقی از ۱۵۰ سال قبل تا دوران انقلاب را شامل می‏شود ادامه داد: پروژه‌ی بسیار عظیم و تاریخی است و بر حوادثی که هریک نقطه عطف تاریخ ایران محسوب می‎شوند تاکید دارد. در این روند صحنه‎ها باید بازسازی و سپس عکاسی شوند. خانم اخلاقی در این پروژه بسیار حرفه‎ای برخورد کرده و بهترین افراد در هر حوزه را برای کار انتخاب کرده است.

آزاده اخلاقی نیز در این نشست درباره‌ی پروژه‌ی‎ جدید خود گفت: مقطع تاریخی این پروژه از انقلاب مشروطه تا سال ۱۳۷۵ را شامل می‏‌شود. این مجموعه برخلاف کار قبلی من یعنی "به روایت یک شاهد عینی" بازسازی مرگ‎های تراژیک تاریخ معاصر نیست بلکه کاری رویات محور است و یک سری اتفاقات است که در تاریخ ما رخ داده را نشان می‎دهد.

وی افزود: تسلسلی در قیام‎های مردمی ایران وجود دارد که تکرار می‎شوند، هم‌چنین سرکوب‎هایی در این تاریخ انجام شده است که موجب زندان و شکست شده است، از میان آن‌ها سه دوره را انتخاب کرده‎ام که حوادثی تکرار شونده هستند، مانند کودتای ۱۲۹۹، کودتای ۲۸ مرداد، پایان جنبش مشروطه و... که این‌ها براساس اهمیت ارزش‎گذاری شده و برای پروژه انتخاب می‌شوند.

کارگردان پروژه‌ی "به روایت یک شاهد عینی" هم‌چنین اظهار کرد: مدت‌ها پیش از زمان تحقیقات پروژه "به روایت یک شاهد عینی"‌، به چیدمان تصویر و اینکه بازیگر در کجای قاب باشد فکر می‏‌کردم. در واقع ما کادر اصلی را مشخص می‏کنیم، برای آن استوری برد چیده شده و در نهایت عکس‎ها گرفته می‎شود. برای این پروژه از بازیگر حرفه‎ای استفاده نکرده‎ایم، آنان یا بازیگران تئاتر هستند یا از هنروران استفاده کرده‎ایم و حتی فرصت این نبود که با آن‌ها آشنا شوم اما استوری برد و عکس‎های مستند برای کار به‌ما بسیار کمک کرد.

اخلاقی با اشاره به این‌که من بیش‌تر از آن‌که عکاس باشم آرشیویست هستم گفت: این عکس‎ها مستند تاریخ ایران و جهان هستند و برای من مرجع هستند. مثلا عکس ۱۶ آذر عکسی است که از عکس کاوه گلستان در سال ۵۷ برای خلق آن استفاده کرده‎ام.

وی ادامه داد: در مجموعه‌ی قبلی بسیاری از عکس‌ها مرجعی در عکس‎های جهان، یا نقاشی داشت و چند ماه روی جمع کردن عکس‌هایی کار کردم که مرده‎ای در آن‌ها وجود داشت. مثلا عکس میرزاده عشقی، از عکسی مربوط به تظاهرات دانشجویی در آمریکا برداشت شده است.

این هنرمند هم‌چنین درباره‌ی این‌که آیا عکس‌های او نشان‌دهنده‌ی تاریخ هستند اظهار کرد: من ادعا نمی‌کنم که این عکس‌ها واقعا قدیمی هستند، تنها می‌‏خواستم با دوربین امروز نورافکنی بر تاریخ بیافکنم و مانند یک کارآگاه آن را کشف کنم تا ببینیم در آن لحظه چه اتفاقی افتاده است و آن‌را به‌صورت واضح در اختیار مخاطب بگذارم.

اخلاقی افزود: به‌دلیل تناقضاتی که وجود دارد نمی‎توان تاریخ را دقیقا بازسازی کرد و من تنها می‎توانم حس کلی خودم را از تحقیقات ارائه کنم و این عکس‎ها نیز مدعی بازسازی دقیق تاریخ نیستند.

کارگردان پروژه‌ی "به روایت یک شاهد عینی" همچنین با بیان این‌که مجموعه‌ی جدید هنوز عنوانی ندارد گفت: پروژه‌ی قبلی من مجموعه‎ای از خاطرات، گزارشات و تفصیلات بود و این بار وسواس من کمی بیش‌تر شده است. آن پروژه کمی مرا ترساند و رفتاری که مخاطب می‏‌کرد موجب شد تا ترس من بیش‌تر شود به این دلیل که مخاطبان احساس می‎کردند این عکس‌ها واقعی هستند در حالی‌که من برای این ملت بی‎تصویر، تصویرهایی می‌سازم و حالا مخاطب فکر می‏‌کند که این عکس‌ها واقعی هستند و حتی گاف‌های مرا هم به عنوان واقعیت پذیرفته‌اند درحالی‌که هستند عکس‌هایی در مجموعه قبلی که اشتباهاتی دارند و می‌شد بهتر و دقیق‌تر کار شوند.

وی هم‌چنین درباره‌ی این موضوع که تفاوت نقش او و محمود کلاری عکاس پروژه در چیست نیز اظهار کرد: این موضوع کاملا واضح است ایده این پروژه منعلق به من است و من کارگردانی آن‌را برعهده دارم. هم‌چنین در این پروژه با یک گروه کاملا حرفه‎ای هم‌کاری دارم که برایم یک اتفاق نادر است. عکس‎های من به‌وسیله‌ی آقای کلاری به‌ثبت می‏‌رسند و ایشان در واقغ مدیر عکاسی و نورپردازی کار هستند.

احسان رسول‎اف، تهیه‎کننده‌ی این پروژه نیز در سخنانی اظهار کرد: سال ۱۳۹۰ بود که آزاده اخلاقی با ایده "به روایت یک شاهد عینی" به‌سراغ ما آمد، ایده او به‌نظر ما اتفاقی مهم بود و اتفاق افتادن آن نیاز به پروداکشن داشت. پروژه‌ی او از در عرصه‌ی هنرهای تجسمی متعارف نبود و تجربه نشده بود. فرآیند پروژه بسیار دشوار برنامه‎ریزی شد و به‌شکلی فشرده پیش رفت و تولید شد تا این‌که در سال ۹۱ به نمایش گذاشته شد.

وی با اشاره به این‌که در مورد پیدا کردن ایده‌ی اصلی مجموعه جدید یک‌سال‌و‌نیم طول کشیده است ادامه داد: چند مورد مد نظر ما بود تا این‌که در نهایت از یک کار شخصیت‎محور به کاری روایت محور تغییر جهت دادیم. بیش از چند ده هزار صفحه، پژوهش و فیش‎برداری شده است و چند ماه است وارد پیش‎تولید شده‎ایم. آقای رامین‎فر در این مرحله به گروه ما اضافه شد زیرا که مهم‌ترین بخش فرآیند تبدیل تحقیقات به عکس، به‌وسیله‌ی او رخ می‌‏دهد.

رسول‌اف افزود: این پروژه شبیه‎سازی چند سریال تاریخی به شکل موازی است و پیچیدگی‎های خاصی دارد که شاید در سریال‎ها نیز تاکنون رخ نداده است. گروه مستندی نیز در کنار ما مشغول به کار هستند، تا در زمان نمایش مجموعه دوم یک فیلم مستند نیز از روند تولید پروژه به نمایش گذاشته شود.

وی هم‌چنین با اشاره به این‌که مانند هر پروژه‌ی دیگری به‌هم‌راه مدیر تولید و کارگردان، بودجه‌بندی خاصی برای پروژه وجود دارد اظهار کرد: بر اساس تحقیقات انجام شده و برنامه‎ریزی‎ها می‎دانیم که هر عکس چه هزینه‎ای خواهد داشت و همه‌ی تلاش ما این است که به‌عنوان الگویی در عرصه‌ی هنرهای تجسمی ایران، این اتفاق را رقم بزنیم. به‌نظر من بسیار دشوار خواهد بود گروه دیگری در کنار هم جمع شوند که هزینه‌ی کم‌تری را به‌کار اختصاص دهند.

تهیه‎کننده‌ی پروژه‌ی جدید آزاده اخلاقی هم‌چنین ادامه داد: در سال‌های اخیر موضوع سرمایه‎گذاری در عرصه‌ی هنرهای تجسمی مطرح شده است و امیدوارم رسانه‎ها نیز کمک کنند تا این سرمایه‎گذاری تنها به‌شکل خرید آثار هنری مطرح نباشد. این پروژه برای ما ایجاد یک نگاه جدید بود تا این موضوع را مطرح کنیم که سرمایه‌گذاری در هنرهای تجسمی مانند سرمایه‎گذاری‌های دیگر است. سرمایه‌گذار در همه‌ی حوزه‌ها به‌فکر برگشت سرمایه و بعد به دست آوردن درآمد است به‌همین دلیل این نگرش می‎تواند سرمایه‎گذار را از سمت خریدار اثر هنری به تولیدکننده‌ی اثر هنری تبدیل کنند تا در نهایت شاهد آثار بهتری در عرصه‌هنرهای تجسمی نیز باشیم.

رسول‎اف درباره‌ی شکل نمایش مجموعه‌ی جدید آزاده اخلاقی نیز گفت: عکس‌‏های این مجموعه ابعاد مختلفی دارند و به شرایط متفاوتی برای نمایش نیاز دارند به‌همین دلیل به‌نظر نمی‏‌رسد که نمایش آن‌ها درون گالری ممکن باشد. این آثار ادیشن‎هایی به‌شکل معمول خواهد داشت و به‌علاوه یک ادیشن موزه‌ای نیز از آن‌ها وجود خواهد داشت که می‎توانند اثر را در سازی دلخواهد خود به نمایش بگذارند. هم‌چنین هم‎زمان با نمایشگاه، کتابی از عکس‎ها، اسناد و نقاشی‎های مرتبط با این پروژه نیز ارائه خواهد شد، در مورد مجموعه‌ی نخست خانم اخلاقی گالری‎ها و موزه‎هایی بودند که به برگزاری نمایشگاه "به روایت یک شاهد عینی" علاقه داشتند با این حال ما آن نمایشگاه‌ها را به مجموعه‌ی ‌دوم موکول کردیم.

محمود کلاری، مدیر عکس و نورپردازی پروژه تازه آزاده اخلاقی درباره‌ی هم‌کاری با این رویداد هنری اظهار کرد: من این پروژه را دشوار نمی‏‌دانم بلکه حضور در این پروژه برای من نوعی چالش است. تصور این‌که در همه‌ی این سال‌ها سینما کار کرده‌ام و اکنون این کار ترکیبی از سینما و عکاسی است برایم بسیار جالب است. در این پروژه چیدمانی اتفاق می‎افتد و من مانند یک فیلم‌بردار در سینما در کنار خانم اخلاقی هستم.

وی ادامه داد: برای عکاسی این کار از یک سری فیلترهای خاص به‌هم‌راه نورپردازی مناسب استفاده خواهیم کرد که ممکن است کنتراست بیش‌تر یا کم‌تری داشته باشد. این‌ها در مقاطع مختلف در هر سکانس، کانسپتی وجود دارد که شیوه‌ی کار ما را رقم خواهد زد و نوع لنز، میزان فاصله و مواردی از این دست را مشخص خواهد کرد. در واقع این پروژه همانند کارهای سینمایی است که این‌بار با دوربین عکاسی رقم خواهد خورد.

این مدیر فیلم‌برداری با سابقه با اشاره به این‌که کارهای آزاده اخلاقی را می‎شناسد افزود: نگاه، سلیقه، دیدگاه و تسلط خانم اخلاقی بر ادبیات موجب شده است تا این کار را بپذیرم و برای آن اشتیاق داشته باشم. خلق داستان با دوربین عکاسی برای من ارزشمند است نکته‌ی دیگر این‌که من با عکاسی مقاله‎ای آشنا هستم و زمینه‌ی کار در این مورد کاملا فراهم است.

ایرج رامین‎فر، طراح صحنه‌ی این پروژه نیز در این نشست گفت: درحال حاضر این پروژه به سرانجام نرسیده است و من اکنون حرفی برای گفتن ندارم. این پروژه واقعا سنگین است و با این حال بسیار به آن علاقه‌مندم. من پروژه‌ی قبلی خانم اخلاقی را دیده‎ام و بسیار برایم جذاب بود و با کارهایی که من در سینما و تئاتر متفاوت است. یکی از مشکلات من در سینما این بود که زحمات بسیاری که کشیده می‎شد به‌هدر می‏رفت اما این عکس‎ها بازسازی تاریخ است که البته با دقت بالایی انجام می‏شود. باید تمام وقت برای این مجموعه کار کرد تا حتی یک شی کوچک نیز با تاریخ عکس متفاوت نباشد.

وی درباره‌ی طراحی لباس این مجموعه نیز اظهار کرد: در مورد لباس این مجموعه باید بگویم که در واقع کار ما طراحی نیست بلکه بازسازی است. با توجه به تحقیقاتی که خانم اخلاقی انجام داده‌اند، این شکل از کار ضروری است زیرا تحقیقات ایشان به شکلی بود که من احساس می‎کردم از تاریخ چیزی نمی‏‌دانم.

پیمان جعفری، مدیرتولید این پروژه نیز گفت: خانم اخلاقی با محققان بسیاری برای پروژه خود صحبت کرده است، حاصل این تحقیقات جمع شده است و اکنون در حال تصمیم‌گیری برای انتخاب از میان آن‌ها هستیم و به این نتیجه برسیم که آن‌ها را چه‌گونه نشان دهیم. به‌علاوه انتخاب بازیگر، طراحی چهره‎پردازی، طراحی صحنه و لباس و... نیز از دیگر کارهای پروژه است تا در نهایت مرحله‌ی عکاسی آغاز شود.

وی ادامه داد: متاسفانه مردم ما تصویری‎ شده‎اند و دیگر اهل خواندن نیستند، به‌همین دلیل باید آن‌ها را تشویق کرد تا به خواندن تاریخ علاقه‏‌مند شوند. به‌هر‌حال پروسه‌ی تولید در حال انجام است، عکاسی صحنه‎های زمستانی را بهمن و اسفند امسال انجام می‏‌دهیم و بخش‎های تابستانی را اردی‌بهشت سال ۹۵ اجرا خواهیم کرد.

علی عابدینی، طراح چهره‎پردازی این مجموعه عکس نیز در سخنانی اظهار کرد: حضور در این پروژه تجربه جالبی برای من است. من پروژه‎های بسیاری را کار کرده‎ام اما این کار سختی‏‌های خاص خودش را دارد. از خانم مستوفی دستیار کارگردانی پروژه بسیار سپاس‌گزارم که بسیار به‌من کمک کردند و با انتخاب افرادی که شباهت قابل توجهی به کاراکترهای پروژه دارند کار را تا حد بسیاری بهبود بخشیده‎اند. برای کار گریم ما این از شخصیت‎ها عکاسی کرده و سپس چهره‌ها را قالب‎گیری می‎کنم. بعضی از عکس‌ها بسیار پرشخصیت هستند و همه‌ی آن‌ها هم به گریم نیاز دارند، به‌علاوه از بعضی شخصیت‎ها عکس‎هایی وجود دارد اما از آن‌جا که عکس‎ها واضح نیستند، کار را بر مبنای نوشته‎هایی که از آن رویداد یا شخصیت وجود دارد پیش می‎بریم.

وی افزود: البته در انتخاب افراد، نمی‎خواهیم که بازیگران کاملا شبیه کاراکترهای اصلی باشند بلکه داشتن بخشی از ویژگی‌های ظاهری آن شخصیت برای ما کافی است. این کار پروژه‎ای دشوار و عظیم است و خوش‌حالم که به‌واسطه‌ی آن بیش‌تر جذب تاریخ شده‎ و آن‌را بیش‌تر مطالعه می‎کنم.

لاله مستوفی، دستیار کارگردان این پروژه که وظیفه‌ی انتخاب بازیگران را نیز برعهده دارد درباره‌ی این بخش از کار پروژه گفت: این کار دارای دو بخش بازیگران اصل و بازیگران فرعی است. مسئله‌ی بازیگری در عکس بسیار متفاوت است زیرا حاصل تلاش یک گروه، در یک عکس نمایش داده می‎شود. به‌علاوه انتخاب بازیگران کار بسیار دشواری است زیرا از بیش‌تر این شخصیت‎ها که بخشی از تاریخ معاصر ما را تشکیل می‌دهند، عکس‎هایی وجود دارد و ما باید نهایت تلاش خود را انجام دهیم تا آن‌ها ر در این روزگار بیابیم.

وی ادامه داد: این بازیگران باید دارای فیزیک مناسب با شخصیت مورد نظر ما باشد و این موضوع کار ما را بسیار دشوار می‎کند. نکته‌ی دیگر آن‌که بازیگر غیر‌حرفه‎ای در زمان ایفای نقش است که ممکن است شکوفا شود و ما باید بتوانیم با وجود تمام اتفاقاتی که در صحنه در حال وقوع است این نبوغ را کشف کرده و موحبات بروز آن‌را فراهم کنیم. به‌هر حال بازیگری عکس در ایران موضوعی بسیار نو است و خانم اخلاقی آن را باب کرده است. در نهایت این‌که خوش‌حال می‎شویم از دوستان علاقه‎مند به‌حضور در بازیگری این عکس‎ها بهره بگیریم.

 

RSS

پیوندها

ارتباط با ما

دربارۀ ما