تاریخ انتشار : يکشنبه ۵ خرداد ۱۳۹۸ ساعت ۱۱:۱۷

هفتاد و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم کن با اعطای جایزه نخل طلا به فیلم «پارازیت» از کشور کره‌جنوبی به کار خود پایان داد.

به گزارش تحریرنو ؛ مراسم اختتامیه هفتادودومین دوره جشنواره معتبر کن شامگاه شنبه ۲۵ ماه می ۲۰۱۹ برگزار شد. در این دوره از جشنواره کن هر چند هنرمندان ایرانی و فیلم‌های ایرانی جایگاهی ندارند اما فیلم‌هایی از کارگردان‌های معتبر هالیوود مثل کونتین تارانتینو، جیم جارموش و کن لوچ در این دوره حضور دارند که اعلام نتایج را برای سینمادوستان ایرانی جذاب می‌کند.

«آلخاندرو گونزالس ایناریتو» امسال رئیس داوران بخش رقابتی کن و اولین کارگردان مکزیکی است که در این جایگاه قرار گرفته است.

جوایزی که در دوره هفتادودوم اهدا شده به شرح زیر است:

اهدای جوایز با جایزه فیلم کوتاه آغاز شد و جایزه به فیلم «فاصله میان ما و آسمان» داده شد

با اعلام اسامی فیلم‌های راه یافته به بخش مسابقه فیلم کوتاه و سینه‌فونداسیون هفتاد و دومین دوره جشنواره فیلم کن، بعد از چهار دوره حضور مستمر هیچ فیلم کوتاه ایرانی در این دوره جشنواره پذیرفته نشد. در این دوره جشنواره از بین ۴۲۴۰ فیلم کوتاه متقاضی، ۹ فیلم کوتاه داستانی، ۱ مستند و یک انیمیشن کوتاه به بخش مسابقه فیلم کوتاه جشنواره راه یافتند.

پس از آن جایزه دوربین طلایی به فیلم Nuestras Madres ساخته سزار دیاز اهدا شد

جایزه وِیژه هیات داوران به فیلم الیا سلیمان «این باید بهشت باشد» رسید. در این فیلم الیا سلیمان با نگاهی طنز به مشکلات فلسطینی‌ها و جامعه پرداخته است. او خودش در فیلم بازی کرده و فیلم تقریبا بی‌دیالوگ است.

کارگردان فلسطینی پیش از این در سال ۲۰۰۹ با فیلم «زمانی که باقی‌ است»(The Time That Remains) در بخش مسابقه حضور داشت و در ۲۰۰۲ با فیلم «دخالت الهی» (Divine Intervention) جایزه‌ ویژه هیات‌داوران را برد. سلیمان که پیشتر زندگی در سرزمین‌های اشغالی را به تصویر کشیده بود، این بار در حماسه‌ای طنزآمیز که در پاریس و نیویورک اتفاق می‌افتد، برداشتی کمدی از زندگی در تبعید ارائه می‌دهد. با ایفای نقشی که به گفته‌ تیری فرمو (مدیر کن) یادآور باستر کیتون است. سلیمان در فیلم «بهشت حتماً همین است» نقش مردی را بازی می‌کند که به دنبال زندگیِ نو از فلسطین می‌گریزد اما باز هم با همان مشکلاتی که در وطنش داشت مواجه می‌شود.

در ادامه مراسم جایزه فیلمنامه به «پرتره یک دختر در آتش» ساخته سلین سیاما رسید

سیامای فرانسوی دوازده سال پس از اینکه با نخستین فیلمش، «نیلوفرهای آبی» در بخش نوعی نگاهِ فستیوال غوغا به پا کرد، حالا برای اولین بار فیلم‌ خود را در بخش مسابقه می‌بیند. او در «پرتره‌ی بانویی در آتش» از درام‌های چالش برانگیز معاصرش فاصله گرفته و به سراغ درامی رمانتیک و تاریخی‌ رفته که ماجرای آن در برتانی (یک استان تاریخی و منطقه‌ای فرهنگی در فرانسه) قرن هجدهم می‌گذرد.

جایزه بهترین بازیگر زن به امیلیا بیچام در فیلم «جوی کوچک» ساخته جسیکا هاوسنر رسید

امیلیا بیچام هنرپیشه آمریکایی است. علاقه‌مندان به فیلم و سریال، امیلی بیچام را با نقش زن بیوه در سریال در بدلندز از شبکه AMC می‌شناسند. او جایزه بهترین بازیگر زن از دو جشنواره ادینبرگ و تورین را در کارنامه خود دارد. بیچام در کنار کیرا نایتلی در فیلم برلین، دوستت دارم، نقش کاراکتری به نام هانا را بازی کرد، زنی که از رابطه هایش سوء استفاده می‌کند. او در ادامه با زنی آلمانی و زیبا آشنا شده و با او رابطه دوستی پایه‌ریزی می کند. او در قسمتی از فیلم بازی کرد که کارگردانی آن را استفانی مارتین (Stephanie Martin) وکلاوس کلاوسن (Claus Clausen) بر عهده داشته‌اند.

جایزه بهترین کارگردانی به برادران داردن برای «احمد جوان» اهدا شد

برادران داردن این بار با داستانی معاصر درباره‌ نوجوانی بلژیکی که پس از برداشتی افراطی از قرآن تندرو می‌شود و برای قتل معلمش برنامه می‌ریزد، بازگشته‌اند. این دو برادر از هشت حضور خود در بخش رقابت جشنواره کن هفت جایزه برده‌اند و یکی از تنها هشت کارگردان/تیم کارگردانی‌اند که پیش از این دو بار برنده‌ نخل طلا شده‌اند.

جایزه داوران به طور مشترک به «بینوایان» ساخته لاج لی از فرانسه و «بکورائو» از برزیل اختصاص یافت

لی که همکار دیرینِ هنرمند خیابانی فرانسوی «جی آر» بوده است، مهارت فیلمسازی چریکی‌اش را به کار گرفته تا در «بینوایان» زندگیِ خشن در حومه‌یِ شرقیِ پاریس که خود در آن بزرگ شده را به تصویر بکشد.

مندونسا فیلیو پس از آکواریوس (برج دلو) در سال ۲۰۱۶، حالا با «باکورائو»(قوش شب) برای دومین بار به بخش مسابقه‌ فستیوال کن بازگشته است و این بار با همکاریِ دورنلیس، طراح تولیدِ فیلم‌های قبلی‌اش، فیلم را نوشته و کارگردانی کرده‌ است. ماجرایِ «باکورائو» که آمیزه‌ای از وسترن و علمی-تخیلی است، در شهر کوچکِ دورافتاده‌ای در برزیل می‌گذرد. شهری که پس از مرگِ زنی در ۹۴ سالگی از نقشه ناپدید می‌شود.

آنتونیو باندراس برای فیلم «رنج و افتخار» جایزه بهترین بازیگر مرد را دریافت کرد

آنتونیوس باندراس بازیگر اسپانیایی در سال ۱۹۸۲ در فیلمی نقش کوتاهی اجرا کرد و مورد تشویق همه قرار گرفت. در سال ۱۹۸۵ در فیلم«ماتادور»به کارگردانی آلمودوار ایفای نقش کرد. در سال ۱۹۹۲ در فیلم «پادشاهان مامبو» خوش درخشید و همین فیلم راه را برای او به سوی هالیوود باز کرد، البته آنتونیو در آن زمان هنوز انگلیسی را به خوبی نیاموخته بود، در آن فیلم دیالوگ‌ها را به زبان انگلیسی حفظ کرد و بالهجه اسپانیایی به بیان جملات پرداخت. گام بعدی او بازی با تام هنکس در فیلم«فیلا دلفیا» بود. چندی بعد در برابر تام کروز و برد پیت قرار گرفت و در فیلم «مصاحبه» و «دراکولا» ایفای نقش کرد و سپس با بازی در فیلم «خانه اشباح» به شهرت رسید. باندراس با ایفای نقش در فیلم«نقاب زورو»در سال ۱۹۹۸ به همراه آنتونی هاپکینز و کاترین زتا جونز در سطح فیلم‌های برتر مطرح شد.

جایزه بزرگ هیات داوران به «آتلانتیک» ساخته متی دیوپ داده شد

دیوپ، فیلمساز فرانسوی-سنگالی با اولین فیلم بلندش-«آتلانتیک»- نخستین کارگردان زنِ سیاه‌پوستی است که فیلمی در بخش مسابقه‌ فستیوال کن دارد. دیوپ پیش از این چند فیلم کوتاه کارگردانی کرده و مستندی درباره‌ی عمویِ کارگردانش-جبرئیل دیوپ مامبِتی- به نام هزاران خورشید (A Thousand Suns) را ساخته بود. «آتلانتیک» که ماجرایش در داکار، پایتخت سنگال می‌گذرد، درباره‌ رابطه‌ عاطفی دختری ۱۷ساله‌ با یک کارگر ساختمانی است. دختری که در شرفِ ازدواجی تحمیلی قرار گرفته و پسری که می‌خواهد به آن‌سوی آتلانتیک برود تا بتواند زندگی جدیدی را آغاز کند.

و در پایان نوبت به آخرین جایزه رسید. جایزه‌ای که بزرگان سینما برای دریافت آن رقابت می‌کردند اما در نهایت و داوران جشنواره هفتادودوم نخل طلای بهترین فیلم جشنواره کن را به «پارازیت» ساخته بونگ جون-هو از کره جنوبی اختصاص داد که اولین نخل طلای سینمای کره محسوب می شود.

پس از فیلم انگلیسی‌زبان سال ۲۰۱۷ بونگ جون هو به نام «اوکجا» که در راه افتادن دعوا میان کن و نتفلیکس نقش داشت، حالا بونگ با فیلمی به زبان کره‌ای با هنرنمایی سونگ کانگ-هو، بازیگر همیشگی‌اش، به رقابت اصلی بازگشته است. این تراژی-کمدیِ جدید درباره‌ خانواده‌ بی‌کاری است که به درون خانواده‌ای مرفه‌ نفوذ می‌کنند که کارشان پیامدهای پیش‌بینی نشده‌ای در پی دارد. فیلم‌های دیگر بونگ در کن، «مادر» در بخش نوعی نگاه ۲۰۰۹ و «میزبان» در بخش دو هفته‌ کارگردانان ۲۰۰۶ بوده‌اند.

 

RSS

پیوندها

ارتباط با ما

دربارۀ ما