تاریخ انتشار : دوشنبه ۱۳ بهمن ۱۳۹۹ ساعت ۰۹:۳۱

یکی از بزرگ ترین معضلات فیلمسازان فیلم اولی که می تواند آینده کاری شان را به مخاطره بیندازد، موفقیت فیلم اول آنها به حساب می آید.

تحریرنو ؛ اتفاقی که در سال های پس از انقلاب برای بسیاری از فیلمسازان فیلم اولی رخ داده و "کاوه صباغ زاده" هم تا حدودی جزو همین دسته به حساب می آید. موفقیت نسبی فیلم "ایتالیا،ایتالیا" که تجربه ای نو در فضای آثار کمدی-رمانتیک به حساب می آید، زمینه ساز تولید فیلم دیگری به نام "رمانتیسم عماد و طوبا" شده که همان خط سیر در فیلمنامه اش با اندک تفاوت هایی به چشم می خورد.

قصه عماد و طوبایی که بر اثر یک اتفاق از جنس همین سینما عاشق یکدیگر شده و در مراحل مختلف زندگی با فراز و فرودهای عاطفی زیادی مواجه می شوند. درگیر بودن این دو با چیزی به نام سینما به عنوان شغل، ایده مناسبی برای تخیل بیشتر بخشیده به فیلمنامه است اما دقیقا مشکل از جایی شروع می شود که کارگردان دست از ایده مرکزی فیلمنامه برداشته و به سمت راهکار دادن به تماشاگر برای بهبود زندگی مشترک و مهمتر از آن تربیت فرزند می دهد. این در حالی است که در کمدی-رمانتیک ها در لایه های بیرونی آن خبری از این قبیل موارد اشاره شده نبوده و نویسنده و کارگردان با ظرافت در زیرمتن از آن بهره می گیرند.

از طرف دیگر فیلم هایی از جنس رمانتیسم عماد و طوبا که براساس دو شخصیت اصلی پیش رفته و داستانک چندانی هم ندارند، بسیار متکی به بازیگران خود هستند. کاری که صباغزاده در انجام آن ناموفق بوده و زوجی را برگزیده که از هر جهت با دیگری همخوانی ندارند. "الناز حبیبی" در نقش طوبا همان بازیگر سریال های کشدار تلویزیونی است که اندکی قالب عوض کرده و به جای قاب کوچک به پرده نقره ای کوچ کرده است! با همان اغراق های مرسوم در سریال ها که کاملا به چشم می آید. حسام محمودی هم انتخاب غلطی برای ایفای نقش عماد بوده و ساز جداگانه ای کوک می کند.

در عین حال صباغ زاده شوخی های بامزه ای هم با ممیزی و خطوط قرمز سینمای ایران کرده که لحظه های مفرحی برای مخاطب به وجود می آورد که بخشی از ضعف های فیلم را می پوشاند.

 

RSS

پیوندها

ارتباط با ما

دربارۀ ما