واقعیت‌های فقر و نابرابری، دست‌مایه‌ای برای فیلم‌نامه‌نویسان
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی بابیان این‌که تصور نادرستی درباره‌ی سینمای ایران وجود دارد که فقط قشر خاصی را در آن می‌بینیم، گفت: در کلیت سینمای ایران تنوع زیادی دیده می‌شود و در دوره‌های مختلف سینمایی، فضای سیاسی و شرایط اجتماعی متفاوت باعث شده که مجموعه‌ی فیلم‌های تولیدشده در مدت‌زمان بعد از انقلاب، جریان‌های فکری متعدد موجود در جامعه را بیان کند.
تاریخ انتشار : شنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۳ ساعت ۲۲:۰۸
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی بابیان این‌که تصور نادرستی درباره‌ی سینمای ایران وجود دارد که فقط قشر خاصی را در آن می‌بینیم، گفت: در کلیت سینمای ایران تنوع زیادی دیده می‌شود و در دوره‌های مختلف سینمایی، فضای سیاسی و شرایط اجتماعی متفاوت باعث شده که مجموعه‌ی فیلم‌های تولیدشده در مدت‌زمان بعد از انقلاب، جریان‌های فکری متعدد موجود در جامعه را بیان کند.
تحریرنو: علی ربیعی که در مراسم افتتاحیه‌ی جشنواره سخن می‌گفت، سینما را یک رسانه‌ی ارتباط‌جمعی معرفی و بیان کرد: سینما هم هنر و هم وسیله‌ی ارتباط‌جمعی است که این دو ویژگی باعث شده این هنر را از باقی هنرها متمایز کند.
او هم‌چنین افزود: فیلم تنها هنر رسانه‌ای است که امکان تجسم تمامی تخیلات بشر که از ابتدای تاریخ در ذهن خود داشته را فراهم کرده و با فیلم، انسان می‌تواند ذهنیات و قوه تخیل خود را به همان صورتی که وجود دارد بیان کند.
این عضو هیئت دولت جمهوری اسلامی ایران با اشاره به این‌که مطالعات بسیاری در زمینه‌ی سینما انجام‌شده است، اظهار کرد: به‌دلیل همین مطالعات می‌توان پرسش‌های زیادی از سینمای ایران در مورد جامعه ایران پرسید و با تحلیل فیلم‌های مختلف به پاسخ آن‌ها نزدیک‌تر شد. اگرچه ممکن است کلیت شرایط اجتماعی در یک یا دو فیلم مشخص نباشد، اما با بررسی مجموعه‌ای از فیلم‌ها می‌توان به این شناخت دست پیدا کرد.
ربیعی یادآور شد: اگر فیلم را مجموعه‌ای از آگاهی و اطلاعاتی بدانیم که در زمینه‌های مختلف به مخاطب عرضه می‌شود و اگر رفتارهای افراد را متاثر از آگاهی و دانسته‌ها و اعتقادات بدانیم، پس فیلم هم سهم خود را در این رفتارها در سطح فردی و اجتماعی ایفا می‌کند. پس آن‌چه در فیلم می‌بینیم می‌تواند تا حد زیادی نشان‌دهنده آن چیزهایی باشد که در جامعه وجود دارند.
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در ادامه‌ی سخن‌های خود با اشاره به این‌که جریان اصلی سینمای ایران هم‌واره با جامعه در ارتباط بوده و بخش مهمی از سینمای ایران، مسئولیت اجتماعی را پذیرفته و به آن متعهد بوده‌است، عنوان کرد: حتی بخش مهمی از سینمای ایران، مسائل اجتماعی و روابط حاصل از تغییرات اجتماعی در ایران را بررسی و نقد می‌کند.
او ادامه داد: سینمای بعد از انقلاب دل‌مشغول مسائل و مشکلات مردم زمانه‌ی خودش بوده و به‌همین دلیل برخی این سینما که واقعیت‌ها را بیان می‌کرد و با تصورات‌شان جور در‌نمی‌آمد را نمی‌توانستند تحمل کنند.
ربیعی با اشاره به این‌که در یک بازه‌ی ۳۰ ساله چندصدایی سینمای ایران را می‌توان دید، عنوان کرد: کمابیش همه‌ی اقشار جامعه و دیدگاه‌های آن‌ها در این سینما به تصویر کشیده شده‌است ولی در جریان آمدوشد دولت‌های مختلف باسیاست‌های فرهنگی متفاوت، نسبت شنیده و دیده‌شدن صدا و تصویر هر یک از این گروه‌های اجتماعی بازمان مای دیگر متفاوت بوده است.
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی با تاکید این‌که نمی‌توان به هنرمند دستور داد، گفت: من معتقدم سینمای ایران در نسبت با مسائلی که در جامعه با آن درگیر هستیم می‌تواند بالنده شود، واقعیت فقر و نابرابری، بیکاری، زنان سرپرست خانوار، سطح سلامت عمومی و... می‌توانند دست‌مایه‌های ارزش‌مندی برای فیلم‌نامه‌نویسی و قصه‌گویی باشند.
علی ربیعی سپس خاطرنشان کرد: تصور نمی‌کنم فیلم‌های بزرگ و تاثیرگذار حتما از دل رخ‌دادهای بزرگ‌زاده شده باشند. اگر مشکلات حرفه‌ای قصه‌گویی سینمای ایران بهبود یابد و رویکرد اجتماعی در سینما پیش‌گرفته شود، می‌توان از ظرفیت عظیم سینما برای بازگویی واقعیت‌های اجتماعی استفاده کرد.
تحریرنو: علی ربیعی که در مراسم افتتاحیه‌ی جشنواره سخن می‌گفت، سینما را یک رسانه‌ی ارتباط‌جمعی معرفی و بیان کرد: سینما هم هنر و هم وسیله‌ی ارتباط‌جمعی است که این دو ویژگی باعث شده این هنر را از باقی هنرها متمایز کند.
او هم‌چنین افزود: فیلم تنها هنر رسانه‌ای است که امکان تجسم تمامی تخیلات بشر که از ابتدای تاریخ در ذهن خود داشته را فراهم کرده و با فیلم، انسان می‌تواند ذهنیات و قوه تخیل خود را به همان صورتی که وجود دارد بیان کند.
این عضو هیئت دولت جمهوری اسلامی ایران با اشاره به این‌که مطالعات بسیاری در زمینه‌ی سینما انجام‌شده است، اظهار کرد: به‌دلیل همین مطالعات می‌توان پرسش‌های زیادی از سینمای ایران در مورد جامعه ایران پرسید و با تحلیل فیلم‌های مختلف به پاسخ آن‌ها نزدیک‌تر شد. اگرچه ممکن است کلیت شرایط اجتماعی در یک یا دو فیلم مشخص نباشد، اما با بررسی مجموعه‌ای از فیلم‌ها می‌توان به این شناخت دست پیدا کرد.
ربیعی یادآور شد: اگر فیلم را مجموعه‌ای از آگاهی و اطلاعاتی بدانیم که در زمینه‌های مختلف به مخاطب عرضه می‌شود و اگر رفتارهای افراد را متاثر از آگاهی و دانسته‌ها و اعتقادات بدانیم، پس فیلم هم سهم خود را در این رفتارها در سطح فردی و اجتماعی ایفا می‌کند. پس آن‌چه در فیلم می‌بینیم می‌تواند تا حد زیادی نشان‌دهنده آن چیزهایی باشد که در جامعه وجود دارند.
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در ادامه‌ی سخن‌های خود با اشاره به این‌که جریان اصلی سینمای ایران هم‌واره با جامعه در ارتباط بوده و بخش مهمی از سینمای ایران، مسئولیت اجتماعی را پذیرفته و به آن متعهد بوده‌است، عنوان کرد: حتی بخش مهمی از سینمای ایران، مسائل اجتماعی و روابط حاصل از تغییرات اجتماعی در ایران را بررسی و نقد می‌کند.
او ادامه داد: سینمای بعد از انقلاب دل‌مشغول مسائل و مشکلات مردم زمانه‌ی خودش بوده و به‌همین دلیل برخی این سینما که واقعیت‌ها را بیان می‌کرد و با تصورات‌شان جور در‌نمی‌آمد را نمی‌توانستند تحمل کنند.
ربیعی با اشاره به این‌که در یک بازه‌ی ۳۰ ساله چندصدایی سینمای ایران را می‌توان دید، عنوان کرد: کمابیش همه‌ی اقشار جامعه و دیدگاه‌های آن‌ها در این سینما به تصویر کشیده شده‌است ولی در جریان آمدوشد دولت‌های مختلف باسیاست‌های فرهنگی متفاوت، نسبت شنیده و دیده‌شدن صدا و تصویر هر یک از این گروه‌های اجتماعی بازمان مای دیگر متفاوت بوده است.
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی با تاکید این‌که نمی‌توان به هنرمند دستور داد، گفت: من معتقدم سینمای ایران در نسبت با مسائلی که در جامعه با آن درگیر هستیم می‌تواند بالنده شود، واقعیت فقر و نابرابری، بیکاری، زنان سرپرست خانوار، سطح سلامت عمومی و... می‌توانند دست‌مایه‌های ارزش‌مندی برای فیلم‌نامه‌نویسی و قصه‌گویی باشند.
علی ربیعی سپس خاطرنشان کرد: تصور نمی‌کنم فیلم‌های بزرگ و تاثیرگذار حتما از دل رخ‌دادهای بزرگ‌زاده شده باشند. اگر مشکلات حرفه‌ای قصه‌گویی سینمای ایران بهبود یابد و رویکرد اجتماعی در سینما پیش‌گرفته شود، می‌توان از ظرفیت عظیم سینما برای بازگویی واقعیت‌های اجتماعی استفاده کرد.
کد مطلب: 2396
