تنگه ابوقریب یک فیلم صرفا جنگی
تاریخ انتشار : شنبه ۲۱ بهمن ۱۳۹۶ ساعت ۱۱:۵۷
فیلم ترمیناتوری بهرام توکلی جنگ ماشینی به تصویر کشیده است که می تواند هر جای دنیا رخ دهد و صرفا با پیش نویس و پس نویس اول و اخر فیلم است که متوجه می شویم گردان عمار دیده ایم و چند روز قبل از قطعنامه ۵۹۸ و تصویری از رشادت رزمنده ها در تنگه ابوقریب که اگر نمی ایستادند سرنوشت جنگ به شکل دیگری می شد و ممکن بود دشمن تا اندیمشک هم پیش برود.
بهرام توکلی فیلمسازیست که با فیلمهای شخصی و نریشن گو پیش آمده و با اقتباس از نمایشنامه های مشهورچون باغ وحش شیشه ای تنسی ویلیامز در "اینجا بدون من" با ساختار درست و درخورش نشان داده که توانمندی های بالقوه ای دارد.
حالا توسط تهیه کننده کاشف و خوش تشخیصی به نام سعید ملکان به سمت سینمای بیگ پروداکشن جنگی کشیده شده و در اینجا هم نشان می دهد که می تواند از پسش بر بیاید و البته مشکل اساسی اثر همان برخورد تکنیکی با واقعه است.
حتی در سینمای جهان که این همه از جنگ جهانی و جنگ های دیگر فیلمهای بزرگ و محیر العقول دیده ایم آن فیلمی در یاد ها مانده که جنبه های شخصیت پردازی فیلم را رعایت کرده اند. مثلا استیون اسپیلبرگ در "نجات سرباز رایان" و یا پل ورهوفن در "کتاب سیاه" مصیبت یهودی ها در کشورش هلند را با تحقیق های عمیق به تصویر کشید و اثرش تاثیر گذار شده است.
اینکه چرا بهرام توکلی جذب شده برای ساخت چنین فیلمی ؟ از آن حرفهاست. قاعدتا نقدی که تا اینک بر سینمای جنگ وارد شده این بوده که ساخت فیلم جنگی منحصر در اختیار جمعی محدود نباشد و این خوب است که جوانان بیگانه با این مضامین ولی تکنسین و توانمند و کار بلد و تصویر گر وارد این حوزه شوند البته برای دور شدن از خروجی های اینچنینی که با نقد های منفی چون بی داستانی، فقدان روابط انسانی و کاراکتر های نا عمیق و بدون تاثیر گذاری خطاب شود باید با مشاوره اگاهان و مسلط ها به این مضامین همراهی شود تا این بخش از فیلم به این زیبایی که همه چیزش سطح بالا و فراتر از سینمای ایران اجرا شده دچار نقصان نشود.
کد مطلب: 14787
