اکبر منانی: سکوت را ترجیح دادم
اکبر منانی، دوبلور پیش‌کسوت درباره‌ی استفاده از صدای گویندگان جوان برای جای‌گزینی صداهای ماندگاری که اکنون در کنارمان نیستند، می‌گوید: هیچ‌کس نمی‌تواند جای دیگری را بگیرد.
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۲۶ فروردين ۱۳۹۴ ساعت ۰۸:۵۱
وی معتقد است: در دوبله هرکس جای‌گاه خودش را دارد، ضمن این‌که سال‌ها طول می‌کشد تا یک گوینده، واقعا گوینده شود.
صداپیشه‌ی "پوآرو" عنوان کرد: در راستای جای‌گزینی صداهای ماندگاری که اکنون در کنارمان نیستند، در حال حاضر یک‌سری اقدامات در واحد دوبلاژ در حال انجام است که من خودم شخصا نه به این قضیه خوش‌بین هستم و نه بدبین، به‌دلیل این‌که شرایط به‌گونه‌ای شده است که دیگر علاقه‌ی زیادی به کارم ندارم و بی‌انگیزه شده‌ام، چراکه از نظر من این کارها نتیجه ندارد.
منانی سپس تاکید کرد: جای‌گزینی برای صداهای ماندگار باید به شکل اصولی انجام شود که متاسفانه این اتفاق نمی‌افتد و اغلب فکر می‌کنند همه‌چیز را می‌دانند و دیگران بلد نیستند، در نتیجه این اتفاقات هم باعث رنجش‌خاطر می‌شود و هم باعث دوری از حرفه‌ی دوبله. شخصا خیلی تلاش کردم حرفه‌ای که دوستش دارم و در حال از بین رفتن است را حفظ کنم تا این اتفاق نیفتد اما متاسفانه تلاش‌هایم فایده‌ای ندارد، چراکه این‌روزها کسی به کسی توجه نمی‌کند و همه به‌فکر این هستند که یک کاری را شروع کنند، آن‌را تمام کنند و بروند، به‌همین خاطر بیش‌تر ترجیح دادم سکوت کنم.
این گوینده و مدیر دوبلاژ در ادامه‌ی صحبت‌هایش خاطرنشان کرد: در گذشته فرق دوبله این بود، کسانی‌که به این حرفه می‌آمدند به‌دلیل این‌که کار نویی بود، حالت رقابت پیدا می‌کرد و به آن اهمیت می‌دادند و همین مسئله باعث می‌شد افراد در کارشان پیش‌رفت کنند. در نهایت آن‌هایی که در دوبله استعدادش را داشتند، رو می‌آمدند و آن‌هایی هم که استعدادش را نداشتند در همین حرفه می‌ماندند و با کمک حرفه‌ای‌ها کارشان را انجام می‌دادند با این تفاوت که کسانی که استعدادش را نداشتند، هیچ‌وقت به آن معنا گوینده نشدند و اکنون هم همین وضع ادامه دارد.
او ادامه داد: اگر از کل ایران درباره‌ی دوبله بپرسید، همه می‌گویند عاشق دوبله هستند اما واقعیت فقط دوست داشتن نیست، چراکه یک چیزهایی باید در درون افراد باشد، روی آن کار شود، ارتقا داده شود، در حالی‌که در حال حاضر گویندگان فقط به این فکر هستند که کاری را انجام بدهند و بروند.
منانی با بیان این‌که این‌روزها کم‌تر در دوبله کار می‌کند، یادآور شد: دیگر ذوق و شوق قدیم را ندارم. کمی از این مسئله به مشکلات اقتصادی و زندگی‌ام برمی‌گردد و از طرفی دیگر فیلم‌های آن‌چنانی دیگر وجود ندارد و آن‌هایی هم که هست قسمت ما نمی‌شود و یا از روی ناشی‌گری دوبله می‌شود. به‌نظرم مدیردوبلاژی دانش می‌خواهد. ما حدود ۱۰۰ مدیر دوبلاژ داریم و جالب است که تعداد گویندگان ما از مدیردوبلاژان کم‌تر هستند. در حال حاضر بزرگ‌ترین اشکال دوبله این است که مدیردوبلاژان حرفه‌ای ندارد. یک گوینده باید ۲۰ الی ۳۰ سال گویندگی کند تا مدیردوبلاژ شود و جدای از این مسئله باید یک‌سری شرایط خاص هم داشته باشد، به‌عنوان مثال از یک‌سری از معلومات سینمایی، دوبله و هنرپیشگان برخوردار باشد ولی متاسفانه اصلا این‌طور نیست و هر فردی که تازه وارد دوبله می‌شود مدیردوبلاژ می‌شود که به‌نظرم با این اتفاق افراد در حوزه‌های کاری‌شان گم می‌شوند و آن چیزی که باید بشود، نمی‌شود و حتی برخی از آن‌ها گویندگی‌شان را هم از دست می‌دهند.
این دوبلور پیش‌کسوت سپس به واژه‌های غلطی که در کارهای دوبله‌شده استفاده می‌شود، اشاره کرد و گفت: چندین سال است که از واژه‌های غلط در فیلم‌ها استفاده می‌شود و حتی یک نفر هم نمی‌گوید که این واژه‌ها غلط است! نه تنبیهی وجود دارد و نه تشویقی در کار حاکم است. تمام حرف من این است که گویندگی خواص و شاخصه‌های خودش را دارد. به‌نظرم این‌که گویندگان حرفه‌ای انتخاب نمی‌شوند، به دوبله لطمه وارد می‌کند. در حال حاضر تمام اندوه و غصه‌ی من این است که زبان و ادبیات کشورمان به‌سمتی دیگر می‌رود و این مسئله خیلی مهمی است. آن‌قدر مشکلات وجود دارد که کسی به این چیزها توجهی نمی‌کند.
او در ادامه تصریح کرد: به‌عنوان یک گوینده که سال‌هاست در این حرفه کار کرده‌ام فقط به این قضیه فکر می‌کنم که زبان و ادبیات کشورمان و هم‌چنین کارم را دوست دارم اما بنا به دلایلی که یکی از آن دلایل ناشی‌گری در دوبله است کم‌کار شده‌ام، البته تذکراتی هم به نوبه‌ی خودم داده‌ام اما هیچ فایده‌ای نداشته است. اکنون با همه‌ی عشقی که به دوبله داشتم علاقه‌ای به‌کار کردن ندارم. یک زمانی عشقم کارم بود ولی وقتی می‌بینم تلاشم فایده‌ای ندارد، بی‌انگیزه می‌شوم.
منانی در پایان خاطرنشان کرد: در حال حاضر هم توقعی ندارم. من که به‌عنوان یک گوینده پیش از این هر ۳۰ روز یک‌ماه را سر کار بودم، در حال حاضر خیلی کم کار شده‌ام، در نتیجه ترجیح دادم با این وضعیت خودم را کنار بکشم و کم‌تر کار کنم.
کد مطلب: 2791
