سریال "شهرزاد" یک ملودرام است که سعی دارد اتفاقات اجتماعی را هم مدنظر داشته باشد. اتفاقی که به‌خوبی در کار روی داده و به‌هیچ‌وجه تماشاگر از روند روایت قصه خسته نمی‌شود.
دوبلورهایی که به شخصیت‌های کارتونی جان بخشیدند
در دوران طلایی دوبله و از اواسط دهه‌ی ۴۰، دوبله آثار انیمیشن شکل تازه‌ای به‌خود گرفت و تعدادی از بزرگان دوبلور شروع به دوبله‌ی آثار انیمیشن کردند.
واریور (Warrior) داستانی خوب با دلایلی فراوان برای خوب بودن دارد که تماشاگر با سطوح فکری شخصیتی گونه‌گون مجذوب روایت و مواد آن خواهد شد.
روایت زندگی موسی با فن‌آوری هالیوود
در راستای زندگی شخصیت‌های اسطوره‌ای و زندگی‌نامه‌سازی سینمایی، بیش‌ترین آثار منوط به تاریخ‌چه‌ی زندگی کاراکترهای مذهبی‌ست که نمونه‌های فراوانی در مدیوم سریال و سینمای جهان مشاهده شده است.
یادداشتی از بهرام توکلی درباره‌ی چند فیلم حاضر در سی‌وسومین جشنواره‌ی فیلم فجر.
"در دنیای تو ساعت چند است؟"، رقص باد در گندم‌زار
شیوه‌ی کارگردانی یزدانیان، (کارگردان "در دنیای تو ساعت چند است؟") مبتنی بر استفاده از نهایت توان سینما برای شعر بودن بدون خودنمایی وفرم‌گرایی مفرط است.
"کوچه بی‌نام" یک درام خانوادگی ساده است که سعی کرده نقبی هم به مسائل روز جامعه بزند و نقدی داشته باشد بر دورافتادن هولناک طبقات فرودست از آرزوهای‌شان.
"رخ دیوانه"، دیوانه‌شو، دیوانه‌شو
"رخ دیوانه" با داستانی جوانانه و جذاب به‌راحتی موفق می‌شود طیف‌های مختلف جوانان را با خود هم‌راه سازد و رنگ‌آمیزی دقیق و حساب‌شده‌ی شخصیت‌ها نیز عامل مهم دیگری است که موفقیت تجاری فیلم را پیشاپیش تضمین کرده است.
"عصر یخبندان"، زخم‌های شهر یخ‌زده
"عصر یخبندان" فیلم تازه‌ی مصطفی کیایی واکنشی سینمایی و جذاب است به آن‌چه که در جامعه‌ی امروز ما می گذرد.
"مرگ ماهی"، مرگ بی‌صدای شاه ماهی
فیلم‌نامه‌ی "مرگ ماهی" گرچه ریتم مناسبی ندارد و گاهی به‌شدت دچار تکرار و ملال می‌شود، اما نکات ریزبینانه و جذابی دارد.
به بهانه‌ی درخشش نسل تازه سینمای ایران
سرعت‌گرفتن روند فیلم‌سازی در کشور ما سبب شد کارگردان‌های جوان و ناشناخته، مجالی برای خودنمایی پیدا کنند.
دومین ساخته‌ی کاوه سجادی‌حسینی فیلمی است با داستانی لاغر که در عرض رشد می‌کند و پیش نمی‌رود.
چند متر مکعب عشق، عذاب مقدس عشق
عاشقانه‌ها در سینمای ما معمولا فیلم‌هایی بوده‌اند مهجور اما محبوب، اکرانی کم حجم داشته‌اند اما به مرور دیده شده‌اند و مخاطب خود را پیدا کرده‌اند.
سهم سینمای ایران از توجه دولت بسیار اندک است و انگار هنوز هم کسانی هستند که سینما را تعطیل و کم‌رمق و بی‌اثر می‌خواهند.
فیلم "پرویز" بعد از "فصل باران‌های موسمی" دومین فیلم بلندی است که توسط مجید برزگر ساخته شده‌است.
یادداشتی بر نمایش "شازده کوچولو" کار مهدی قلعه که بر اساس رمان آنتوان دوسنت اگزوپری در آذر و دی ۹۳ در تالار هنر به‌روی صحنه رفت.
درباره‌ی "بچگی"، رانده‌شدن از بهشت
"بچگی"، فیلمی است که طی دوازده‌سال و با استفاه از روند بزرگ‌شدن یک بازیگر از کودک به نوجوان شده است.
سریال "زمستان گرم" داستان مهندس جوانی را روایت می‌کرد که متوجه می‌شود مدت زیادی زنده نخواهد بود.
"سیزده"، فیلم استاندارد هنری در حدود نیاز جامعه
هومن سیدی به‌عنوان نویسنده به‌خوبی روان‌شناسی نوجوانان را می‌داند.
درباره‌ی فیلم تراژدی، زیر پوست شهر
"تراژدی" با توجه به کاستی‌هایی که دارد، هم‌چنان فیلم مهمی است چرا که فانوسی روشن است در دل تاریکی فیلم‌های کم‌ارزش تجاری و شعاری.
